Alice Iggy

Wygląd:
Alice jest przeciętną osóbka niewyróżniającą się zbytnio w tłumie. Czarne włosy za ramiona przeważnie ma rozpuszczone lecz gdy jest taka potrzeba ma kilka gumek zawsze przy sobie by je związać w kucyk. Jej twarz jest bez wątpienia jej mocnym atutem. Gładka cera sprawia, że dziewczyna jest naturalnie śliczna więc nigdy nie przywiązywała dużej wagi do malowania się. Podkreśla jedynie swoje oczy by zaznaczyć swoje azjatyckie geny. Jeśli chodzi natomiast o jej ubrania są utrzymane w ciemnej kolorystyce. Czarny, granatowy, brąz. Lubi nosić cichy przylegające do jej ciała by pokazać swoją figurę. Jej ulubionym zestawem są trampki za kostkę, obcisłe jeansy z dziurami na kolanach, koszulka na ramionka oraz jakaś bluza lub kurtka.

Charakter:
Dziewczyna dość olewczo podchodzi do życia. Nauczyła sobie jakoś w nim radzić i wie, że jakoś to będzie. Dlatego właśnie ważne są dla niej chwile. Nigdy nie planuje jakiejś odległej przyszłości gdyż nigdy nie wiadomo co będzie jutro. Jest nerdem, weebem oraz introwerdykiem. Owszem wyjdzie czasem na miasto by się z kimś spotkać lecz dużo częściej można ją spotkać w jej niewielkim mieszkanku przed komputerem. Jest wręcz uzależniona od posiadania czegoś w ustach. Czy to lizak, guma balonowa czy też zwykły patyczek od lodów. Nigdy jednak nie sięgnęła po papierosy. Na co dzień jest raczej miłą osobą gdyż wie, że wtedy można więcej dostać od innych. Umie nieźle kłamać i udawać a fakt, że jest kobietą często działa na jej korzyść z czego doskonale zdaje sobie sprawę.

Historia:
Alice urodziła się w Ameryce z związku maga oraz zwykłej Japońskiej cywilki. Kim byli jednak jej rodzice nie ma pojęcia gdyż zginęli gdy była mała a ona trafiła do sierocińca. Od najmłodszych lat jej życie nie było proste. Miała jednak przyjaciela w tym środowisku. 3 lata starszy Johnny dbał o nią by nikt jej nie dokuczał ani nie zaczepiał bardziej niż to potrzebne. Gdy mieli naście lat, postanowili uciec. Dokładniej mówiąc Johnny postanowił uciec a wpatrzona w niego Alice razem z nim. Chłopak już wcześniej się wymykał lecz tym razem, postanowił to zrobić na stałe. Mówił, że świat poza sierocińcem jest lepszy. Nie ma upierdliwej pani Mc Millan jaka ich katowała dyscypliną, nie ma grubej Betty na kuchni jaka na pewno pluła im do zupy. Ameryka była światem możliwości. Niestety to kłamstwo szybko się skończyło. Gdy tylko opuścili ich obecny dom, trafili na przedmieścia miasta i to jeszcze te mniej kolorowe. Dosłownie godzinę później okazało się, że Johnny dogadał się z jakimś gangiem jaki to miał kupić od niego Alice. Nastolatka była w szoku. Wiedziała już co nieco o świecie i miała pojęcie jaki los ją czeka. Zaczęła uciekać. Pędziła nieznanymi jej uliczkami ile sił w nogach. Pościg jednak cały czas był za nią. Co gorsza zapędzili ją w zaułek bez wyjścia. Dziewczyna wtedy odkryła swoją niesamowitą zdolność jakiej to do końca nie rozumiała. Kucnęła między kartonami i w kółko powtarzała jedno słowo „zniknij”. Gdy zbiry wbiegły w uliczkę, przeszukiwali ją z dobre kilka minut. Dla niej to jednak była wieczność. Widziała trzymając obie dłonie na ustach by nie wydać pary z ust. Jeden z gangsterów przechodząc obok zatrzymał się i spojrzał wprost na nią. Serce podeszło jej do gardła lecz zamiast zostać złapaną, ten ruszył dalej. Alice spojrzała na swoje dłonie i zauważyła, że ich nie ma. Tak samo jak całego jej ciała. Byłą niewidzialna. Siedziała tak z godzinę między śmieciami uspokajając się i myśląc nad tym co się właśnie stało. Zaczęła powtarzać „pojaw się” i ku jej wielkiemu zdziwieniu, znów zobaczyła swoje dłonie, nogi i całą resztę. Wyszła z ciemnej uliczki cało, odmieniona. Widziała, że teraz może liczyć tylko na siebie.

Kolejne lata były pasmem mniejszych lub większych sukcesów i porażek. Nie mając pieniędzy dziewczyna zaczęła kraść jak popadnie. Początkowo to było jedzenie by nie umrzeć z głodu, lecz szybko odkryła, że ma do tego swojego rodzaju talent a jej specjalna zdolność jej w tym tylko pomaga. Szybko przestało jej pasować spanie na ulicy w obawie przed swoim życiem. Zaczęła kraść cenniejsze rzeczy by później je sprzedać. Po kilku miesiącach ciężkiej pracy było ją stać by wynająć niewielkie mieszkanko u staruszki na przedmieściach. Nie był to jakiś szał, ale nie musiała się już myć na stacjach benzynowych ani bać się, że obudzi się obok jakiegoś menela. Zaczęła stawać na nogi. W dwa lata udało jej się doprowadzić pokoik do jakiegoś względnie ładnego stanu, weszła w posiadanie szafy z ubraniami na każdą okazję, telefonu oraz komputera. Ten okazał się dla niej nowym hobby. Internet był wielkim miejscem oraz sporym polem do popisu. Kradła tyle ile było trzeba by mieć na czynsz oraz co zjeść a resztę czasu spędzała właśnie przed swoim PC. Skoro można było kraść w normalnym świecie to pewnie w internecie też. Opanowała jego obsługę oraz zainteresowała się hackowaniem. Szybko doszła do wniosku, że jej komp jest na to za słaby więc musiała kupić lepszy. A dokładniej kupić to, czego nie udało jej się wynieść.

Gdy zaczęła czuć, że staje na nogi i jest panią swojego życia, do jej drzwi zapukał ktoś. Wspomnienia o tej chwili są bardzo mgliste lecz miał dla niej jakąś robotę. Nim się spostrzegła, wplątała się w jakieś chore gówno. Niemniej jednak jedno było jasne. Miała ukraść pewien przedmiot z domu pewnego bogatego Japończyka. Znała lokacje, rozkład pomieszczeń, wiedziała gdzie ów przedmiot się znajdował. Wystarczyło wejść i go zabrać. Gdy znalazła się pod apartamentowcem jej celu szybko uznała, że to chyba lekko przerasta jej umiejętności. Była to jednak jej pierwsza praca więc uznała, że musi dać z siebie wszystko. Czy to była wina jej Japońskich genów? Może. Tak czy inaczej ruszyła z swoją operacją. Weszła jak gdyby nigdy nic frontowymi drzwiami podchodząc do recepcjonisty. Ubrana była w jakiś szkolny uniform jaki był zwykłą iluzją jej normalnych ubrań. Naszywka jednej z prestiżowych szkół poparła jej kłamstwo, że przyszła odwiedzić ojca gdyż dziś jest weekand przyznany przez sąd. Recepcjonista wzruszył jedynie ramionami i wskazał jej windy. Po znalezieniu się na ostatnim piętrze były tam tylko jedne drzwi. Te prowadzące do apartamentu. Nie było zwykłego zamka lecz ten magnetyczny. Na dodatek kamera skierowana wprost na nie. To był czas na odrobinę improwizacji. Alice udała, że puka a następnie oparła się o ścianę tak, żeby zasłonić czytnik kart. Wpięła swój tablet do obwodu i zaczęła grzebać w kodzie. Chwilę jej się zeszło lecz zaświeciło się zielone światło a drzwi stały otworem. Gdy znalazła się w apartamencie, szybko dostrzegła, że światło się świeci w salonie. Najciszej jak to tylko możliwe weszła do środka by zauważyć, że gdyby japończyk po prostu śpi na kanapie w samym szlafroku przed telewizorem. Widok był okropny więc szybko postanowiła go wyprzeć ze swojej pamięci. Zaczęła poszukiwania gdyż nie wiadomo ile miała czasu. Po półgodziny zaczęła wpadać w lekką panikę. Nagle naszła ją głupia myśl, w którą do końca nie wierzyła. Udała się do sypialni i zerknęła pod wielki gobelin jakichś azjatyckich fal morza. Jej głupi pomysł okazał się strzałem w 10 gdyż za nim był sejf. Otworzenie go jednak było większym wyzwaniem. Dziewczyna totalnie się na tym nie znała. Gdyby tego było mało, poza kodem trzeba było mieć klucz. Kolejne pół godziny poszukiwań zamieniło sypialnie w pobojowisko. Ruszyła dalej w mieszkanie gdyż wiedziała już co musi znaleźć. Dopiero w wielkiej łazience znalazła go na półeczce. Jeśli chodzi o sam kod to poszło z tym łatwiej niż jej się zdawało. Jakieś cyfry były wygrawerowane na kluczu i jak się okazało, otwierały one sejf. Albo koleś był kretynem albo miał wybitnie słabą pamięć. Po otwarciu sejfu, Alice liczyła, że znajdzie dodatkowe fanty a najlepiej pieniądze. Ku jej zdziwieniu była tylko jedna szkatułka. Ciekawość wzięła górę i otworzyła ją. Wewnątrz znajdowała się maska demona leżąca na aksamitnym, czarnym materiale. Wyglądała na zabytkową, wręcz antyczną. Nastolatka szybko wyjęła ją z pudełka i schowała je do sejfu. Klucz dla pewności schowała do kieszeni by za szybko jej nie zaczął szukać a samą maskę schowała pod koszulkę. Gdy wychodziła gruby bogacz dalej spał. Ponownie jej ubrania zmieniły się w strój uczennicy a ta opuściła wieżowiec. Kamerdyner jedynie odprowadził ją wzrokiem bo w zasadzie nie miał powodu by ją zatrzymać. Zostało jedynie oddać maskę zleceniodawcy i odebrać wypłatę.

Zaklęcia:

• Minor Illusion - Zaklęcie nakłada drobną iluzję na Alice bądź osobą lub przedmiot jaki trzyma. Efekt jest niemal natychmiastowy lecz jak długo on trwa jest dla niej całkiem losowe gdyż nie do końca rozumie jak to działa. Alice wymawia trzy razy żądany efekt np. „Białe włosy”, „Męski głos”, „Zamień się w owoc”, a on zmienia kolor jej włosów, barwę głosu lub trzymany przedmiot w coś innego.
  

Atrybut: Ułuda

Root: Brak

Ekwipunek:

• Smartfon
  
• Wytrychy
  
• Scyzoryk aka multi tool
  
• Zawsze paczka gum balonowych
  
• Gaz pieprzowy
  
• Słuchawki (zwykłe)
  
• Klucze do domu na (tu wpisz jakąś biedną dzielnice xd)
  
• Portfel
  
• Pokeball
  
• Pad od Xbox'a
  

Umiejętności/inne:

• Zaawansowane:
  
  • Kradzież i złodziejstwo
    
  
  
  
• Podstawowe:
  
  • Hakowanie (w tym oczywiście obsługa komputera)
    
  • Ciche poruszanie się
    
  
  
  

Siła: E
Wytrzymałość: E
Zręczność: E
Szczęście: E
Energia: 1000
Przepustowość: 100

Prawdziwie miano: ???
Przydomek: Tsurugi
Płeć: Mężczyzna
Wygląd: Klik
Charakter: ???
Historia: ???
Ekwipunek: ???
Klasa: Assassin
Noble Phantasm: ???
Zdolności: ???
Zaklęcia: ???

Siła: ???
Wytrzymałość: ???
Zręczność: ???
Szczęście: ???
Energia: ???

Root: "Brak" - nie, że nie masz, ale tym jest twój root.

Z Iluzja/Ułuda wybierz jedno a drugie wywal

Bonus za KP: "Prośba do MG" - Wiadomo, mogę się nie zgodzić jak poprosisz o gwiazdkę z nieba. Ale nie wiem, łagodniejsze potraktowanie w następnym poście? Wiedza na jakiś temat który nagle potrzebujesz? Nagłe znalezienie potrzebnego przedmiotu albo odkrycie w sobie konkretnej zdolności? Masz jeden taki "Dar od Bogów" do wykorzystania kiedy chcesz.

Bonus za Root zaraz dostaniesz na PW

Akcept