Popsuty automaton

Imię: Legion
Tytuły: Jedyny albo Popsuty automaton (gdy potrzeba obraźliwego zwrotu)
Moc: Asymilacja
Ideał: Jedność
Rasa: Automaton
Wygląd: Humanoidalny kształt złożony z wielu brył metalu, które są połączone ze sobą boską esencją. Kazdy z tych brył jednak może przetransformować się w coś przypominającego kawałek ciała który obecnie jest potrzebny (albo kawałek broni). Gdy trzeba tam gdzie powinna się znajdować głowa mogą stworzyć się usta, ale równie dobrze może to zrobić ręka.
Charakter: Legion jest automatonem, który od początku gdy powstał, to miał jeden cel -   zjednoczyć wszystkie narody i ludy, tworząc zasymilowany byt z jedną jaźnią. Jako że jest on automatonem, nie posiada czegoś takiego jak emocje – z zadania które wykonuje nie odczuwa ani zadowolenia, ani rozczarowania, gdy coś idzie nie tak. Nie ma żadnych uczuć wrogości wobec innych narodów, ale też przyjaźni. Swoich wyznawców może poświęcić albo ochronić, w zależności czego wymaga sytuacja. Zawsze proponuje dołączenie pokojowe, ale jak zostanie odrzucone to wtedy zaczyna wspomaganą asymilację.
Tak by było w idealnym świecie, ale boska esencja może to zniekształcić. Wciąż kształtuje go osobowość dwóch bytów. Czy coś się zmieni, gdy będzie kolejny? I kolejny? I kolejny? Czy może jak tamte zostaną stłumione w drodze do celu. Czas pokaże…
Przy okazji, zwraca się do siebie w formie mnogiej.
Historia: Czasem los bywa kapryśny. W pewnym momencie zrobi to do czego dążysz, żeby okazało się, że w rzeczywistości to nie jest to czego oczekujesz.
Zza antycznych czasów automatony nie były widokiem aż tak dziwnym. Przy pomocy magów, kowali, a zwłaszcza bogów było możliwe stworzenie takiego robota. Ta historia obraca się wokół jeden z takich, Augustusa. Był on pomniejszym bogiem kuźni, ale jego umiejętności w tworzeniu automatycznych istot były pierwszej klasy. Był też osobnikiem ambitnym, który nie chciał się widzieć jako ktoś „pomniejszy”, ale jako Wielki, a może nawet Jedyny – gdyby tylko dostać się do Celestii… Ale co należało się jemu to przyjdzie, nie był jakimś głupim młodzikiem, należało to zrobić po kolei. Na samym początku może podbić jakiś inny naród, pokonać słabszego od siebie boga i zmusić wyznawców do zmiany wiary, co da jemu potęgę. A dzięki temu, że będzie używał armii automatonów, nie narazi swoich cennych wyznawców na śmierć.
Okazja pojawiła się dość szybko. Niedaleko jego domeny pojawiła się niewielka grupa, która wyznawała jakiegoś słabego pokojowego boga znanego Nermos. Nie szukała zwady z innymi, ale Augustus tylko sobie ostrzył zęby na kogoś takiego. Szybko zaczął tworzyć bojowe maszyny, aby stworzyć armie mającą pobić i zniewolnić wyznawców wrogiego boga, jak i osłabić go do tego stopnia aby mógł zadać decydujące uderzenie. Jednak ku jemu zaskoczeniu nie był to łatwy podbój… Wręcz przeciwnie, tamci stawiali zaciekły opór. Najbardziej kłopotliwą rzeczą było tak jakby wrogie jednostki wiedziały co zrobi druga… Musiała to być boska moc. Wciąż jednak automatony bezlitośnie spychały tamtych do coraz bardziej rozpaczliwej defensywy. W końcu wyszedł bóg, przeciwko któremu stanął Augustus wraz z armią automatonów. Starł się z bogiem, bijąc się z nim dzień i noc. W końcu po całym dniu zarówno jeden, jak i drugi byli bardzo wyczerpani. Armie zarówno pierwszego, jak i drugiego zostały zdziesiątkowane i Augustus wiedział że nie osiągnął swojego celu – nawet był w gorszej sytuacji niż zaczynał. Mimo to nie chciał przyznać się do porażki i trochę rozpaczliwie szukał odsłonięć w defensywie Nermosa, która zdawała się być absolutna… Do czasu, gdy samotny automaton, który zdawał się być absolutnie zniszczony, uderzył we wroga. Oczywiście nic mu nie zrobił, ale dotknięcie stworzyło wyrwę w świadomości przeciwnika, co stworzyło odsłonięcie, na które Augustus tak bardzo czekał. Natarł z pełnej siły z olbrzymią prędkością, ściskając w ręku płonącą lancę… Ale wróg nie próżnował i zamiast próbować zablokować albo uniknąć, chlasnął mieczem w Augustusa, który nie miał już jak tego ataku uniknąć. Mimo to lanca przebiła cel, serce boga… Gdy miecz pozbawił go głowy.
Gdy wydawało się, że wszystko jest skończone… To był dopiero początek. Pozbawiona czegoś co mogłoby ją utrzymywać esencja dwóch bogów zaczęła tworzyć wir, jakby desperacko próbując przetrwać… Po czym się wśród grzmotów i błyskawic połączyła jeden złoty glob… Który wniknął w tego automatona, który zaatakował Nermosa. Nagle jego ciało zostało wyniesione do góry, stare obrażenia zostały naprawione, a sam automaton zaczął odczuwać coś czego nigdy nie odczuwał… Wolną wolę. Czuł zarówno siłę swojego stwórcy, jak i jego przeciwnika. Część z automatonów rozpadła się na sześciany, które przenosiły jego wolę. Wbiły się one w ludzi, którzy po chwili stali się jednością. Padli na kolana przed nim, wielbiąc go oraz wykrzykując jego nowe miano – Legion.
Jednak… praca nie została jeszcze wykonana. Czuł we wnętrzu ideał który przywłaszczył i jednocześnie przekształcić. Jedność… Zjednoczenie. Tylko przez podbój można zjednoczyć. Tylko, gdy wszyscy ludzie będą dzielić jedną jaźń, to zapanuje idealny świat, gdzie każdy ma swoje miejsce. Indywidualność, inni bogowie, Celstia… Wszystko będzie wtedy zbędne.
Tak… Tak dużo jeszcze roboty zostało.
Umiejętności:

• Zaawansowane:
  
  • Asymilacja (wspólna jaźń) – coś co pozostało po martwym Nermosie, stransformowane do użycia przez Legion. Wytwarza on specjalne automatyczne kostki, które stapiają się z istotą ze świadomością. Po tym jej osobowość w ciągu kilku godzin kilku godzin staje się częścią większego kolektywu jaźni śmiertelników. Wolna wola zostaje w takim członku stłumiona, aczkolwiek po pozbyciu się owej kostki po pewnym czasie osobowość wraca, wraz ze świadomością czego się było częścią (chociaż większość wiedzy wspólnej przepada). Legion ma ograniczoną nad tym kontrolę – może wydać rozkaz, jednak to ostatecznie do takiego drona należy decyzja w jaki sposób zostanie to wykonane. Posiada też dostęp do wiedzy zasymilowanych, ale działa to na podstawie requestu – ma mgliste pojęcie o tym co każdy z jego wyznawców/automatonów wie i może po prostu zażądać tej wiedzy. Automatony stworzone przez Legiona lub jego wyznawców są automatycznie projektowane pod asymilację, nad nimi jest też większa kontrola.
    W przypadku bóstw to tylko Legion może wchłonąć esencję bóstwa, przejmując część jaźni i wiedzy, rozbudowując przez to swoją świadomość i moc.
    
  
  
  
• Średniozaawansowane:
  
  • Tworzenie automatonów – umiejętność przejęta od Augustusa – potrafi stworzyć przyzwoite automatony, które mogą pełnić wszelakie funkcje, od sprzątających, poprzez bojowe – nie jest w stanie jednak wykonać jakiś cudów automatyki (ma wciąż za małą wiedzę).
    
  • Kowalstwo – dzięki esencji Augustusa Legion jest naprawdę dobry w obróbce metali i tworzeniu z nich wszystkiego co potrzebne – łącznie z różnego rodzaju protezami. Wciąż super zaawansowane techniki są dla niego niedostępne (przydałby się jeszcze jeden bóg kowalstwa).
    
  
  
  
• Podstawowe:
  
  • Walka – jako stworzony do walki automaton jest w stanie walczyć i stanowić całkiem w porządku wyzwanie, ale jednak jego zakres ruchu jest ograniczony do ruchów takie jakie zostały w nim zapisane. Wiedza jego wyznawców z pewnością pomaga, ale przydałby się jakiś bóg walki.
    
  • Geologia – bóg kuźni musi wiedzieć mniej więcej gdzie są rudy oraz znać sposoby jak je wydobywać – a Legion używa tego typu wiedzy aby zidentyfikować gdzie może znaleźć potencjalne użyteczne złoża.
    
  • Zaklinanie – Legion ma wiedzę od swojego stwórcy na temat różnego rodzaju wzmocnień – jednak zarówno jedne, jak i drugie bóstwo nie było bardzo zaawansowane w magii, więc Legionowi brakuje zdolności do wykorzystania tej wiedzy. Na pewno jednak jakiś się kręci.
    
  
  
  

Akcept