Female Przemek

Historia Fredericki zaczyna się oczywiście od jej narodzin. Przyszła na świat w Academic City. Jej rodzina podobno wywodzi się od wspaniałego wynalazcy jakim był Nicola Tesla, po którym zresztą ma drugie imię. Czy to prawda nie ma pojęcia gdyż nigdy się tym nie interesowała. Bo niby jakim cudem na przestrzeni trochę ponad 100 lat rodzina z Serbii przeniosła się do Japonii? Zwłaszcza, że jej rodzice byli japończykami? Nie interesowało jej to lecz tak jej było wmawiane. Tak samo jak to, że kiedyś zostanie równie wielkim naukowcem co jej przodek jak i jej mama i tata. Jak się szybko okazało, gdy tylko zaczęła chodzić i ogarniać co się dzieje dookoła niej, wykazała zainteresowanie nauką jak i eksperymentami. Jako kilku letnie dziecko zawsze chciało towarzyszyć rodzicom w ich eksperymentach. Wszystko by móc tylko założyć ten fajny biały fartuch. Nie wiedziała wtedy, że to wszystko prowadzi do jednej wielkiej katastrofy. Zresztą, 5 letnie dziecko nie zawraca sobie takimi rzeczami głowy. Po wielu prośbach, dwójka naukowców uległa namową swojej małej córeczki i zabrali jej do swojej pracy, by pokazać jej nad czym pracują. Jak na potomków wielkiego Tesli przystało, zajmowali się czymś z prądem przemiennym. Wykraczało to poza wiedzę 5 latki lecz i tak się cieszyła, że mogła oglądać rodziców przy pracy przez szybę z pokoju kontrolnego.

W pewnym momencie kontrolki zaczęły się świecić na czerwono. Po chwili, rozległ się dźwięk alarmu. Frederica jeszcze nie wiedziała co się dzieje, więc była podekscytowana wydarzeniami dookoła niej. Szybko jednak zbladła, gdy zobaczyła swoich rodziców w panice wyganiających pracowników z sali. W całym pomieszczaniu zaczęły szaleć wyładowania elektryczne. Przestało być zabawnie a zaczęło być strasznie. Jak w zwolnionym tempie widziała jak jej matka spogląda na nią przez szybę i coś krzyczy machając rękoma. Po tym nastąpił wybuch i głucha cisza.

Tesla obudziła się w szpitalu podpięta do specjalistycznej aparatury. Dookoła niej byli lekarze oraz dwie znajome twarze. Nie byli to jednak jej rodzice, lecz przyjaciele rodziny. Moriko oraz Daichi Sakaguchi. Mimo iż w bardzo łagodny sposób przekazali jej informację, że jej mama i tata zginęli, to i tak było to dla niej nie małym szokiem. Po miesiącu spędzonym na kuracji, wypisali ją z oddziału. Zamiast trafić jednak do sierocińca, znalazła się pod opieką rodziny Sakaguchi.

Wszystko zapowiadało się na to, że życie dziewczynki powoli wróci do normy. Niestety tak się nie stało. Jej nowi rodzice zastępczy mieli już dziecko, jakim był Reiji. Byli rówieśnikami i na tym można by było zakończyć ich podobieństwa, które obecnie można by było policzyć na palcach jednej ręki. Przez pierwsze kilka miesięcy była przez niego ignorowana, jakby zupełnie nie istniała. Było jej to na rękę, gdyż pozwoliło jej to w jakimś stopniu oswoić się z utratą biologicznych rodziców. Później zaczął ją łaskawie zauważać lecz traktował wrogo, więc i Frederica odpłacała mu tym samym. Jak po złości, zawsze trafiali do tych samych szkół i bardzo często do tych samych klas. To nie pomagało w budowaniu ich relacji. Później zaczęły się bardziej jawne formy agresji. Drobne psoty i psikusy, które miały na celu popsuć humor dziewczynie lub ją w jakiś sposób upokorzyć, a tak przynajmniej to odbierała. Nigdy nie pozostawała dłużna. Zawsze następował odwet. A to schowanie jego ulubionej zabawki, zrobienie dziur w skarpetkach, przypadkowe zgaszenie światła w łazience, gdy Reiji brał akurat kąpiel. Zawsze jednak to była forma zemsty lub samoobrony. Mógł być teraz jej bratem lecz nie pozwalała się bezkarnie maltretować. Ich ”zabawy” trwały dobre dwa lata gdy w końcu nagle wszystko ustało. Nie miała pojęcia co było tego powodem lecz cieszyła się, że nie musi się już obawiać zwykłego obiadu. Oczywiście, początkowo myślała, że to tylko taka zagrywka by uśpić jej czujność. Teraz jednak gdy mają już 17 lat wie, że ich wybryki już nie wrócą.

Rodzice wspierali Frederice jak tylko mogli. Nie mogła powiedzieć o nich złego słowa, gdyby nie fakt, że przez ich prace bardzo rzadko byli w domu. To oznaczało, że jedyne towarzystwo to był jej brat. Czyli żadne towarzystwo. To sprawiło, że zaczęła coraz częściej siedzieć przed komputerem i interesować się programowaniem. Zapisała się również do Judgementu. Uznała, iż moc którą posiada od mniej więcej 10 roku życia jest mało przydatna, a ona by chciała jakoś wesprzeć Academic City. Po zdaniu egzaminów dostałą przydział w 69 Oddziale i szybko zaklepała sobie stanowisko przy komputerze. Jej przełożona widząc co dziewczyna potrafi szybko załatwiła jej kilka dodatkowych monitorów. To nie oznacza jednak, że Tesla nie wychodzi w teren. Czasem można ją spotkać jak pomaga znaleźć jakąś zagubioną pierdołę, przeprowadza staruszkę przez pasy lub współpracuje z Anty-Skillem przy utrzymaniu porządku na mniejszych imprezach masowych.

Gdy przyszedł czas pójścia do liceum, na Fredericę znów czekały nowe wyzwania. Pomijając fakt, że znów utknęła z swoim przyrodnim bratem w jednej klasie, dowiedziała się czegoś nowego o sobie samej. Jak każdy nastolatek w wieku dojrzewania, zaczyna patrzeć na inne osoby pod kątem nie tylko kolegi/koleżanki, lecz również pod kątem miłosnym. Tesla nigdy wcześniej nie przejmowała się takimi głupotami, gdyż była mocno skupiona na sobie, pracy w Judgemencie oraz rozwijaniu swoich umiejętności. Liceum wszystko zmieniło. Pojawiła się Ichinose Rena. Wraz z nią, pojawiło się przyspieszone tętno gdy na nią patrzy, czasem zakłopotanie gdy rozmawiają i inne dziwne objawy. Czyżby Reiji zaraził ją przeciętnością, czy źródło tego wszystkiego leży zupełnie gdzie indziej, tego jeszcze nie wie.

no to panie doniu:
Kontrola maszyn? jesli mialbym to jakos nazwac.
co bym chcial na 5 lvlu:
-Kontrolowanie wlasnych dronów (posylanie na rekonesans, atak, obrona, transport etc) (jak juz je sobie zrobie)
-Ogólna kontrola maszyn (wlaczenie/wylaczenie silnika auta, wdepniecie hamulca, wylaczenie kamer lub zapetlenie obrazu, zaatakowanie wrogim dronem wroga etc. Jesli cos ma elektronike w sobie to moge sie tym bawic)
-Zdalne grzebanie w systemie (hackowanie w zasiegu wzroku/wchodzenie w kod kopma/drona/robota/czegokolwiek i proba ingerencji zalezna od umiejki)
-Możliwość robienia sieci/serverow kozystajac ze swojego super mozgu (polaczenie sie swoim lapkiem z czyms (inny kopm/dron/robot/system, by coś porobic. gdy nawiazanie zostanie urwane to brak sladu gdyż taka siec/serv nigdy nie istnial i nie ma swojego ip/id etc)

-Widok "oczami" maszyny? (opcjonalne i nie konieczne. i tak planuje miec widok z ewentualnych kamer na lapku.)

reasumujac:
Jesli cos ma uklady elektroniczne ktorymi mozna sterowac to moge nimi sterowac (bez wzgledu czy to drzwi do galerii handlowej czy tez hamulec w aucie wspomagany elektronika). Widze to raczej za pomocą dotyku? Jeśli czegoś dotke to moge tym sie bawic. Co do robotow/dronow to jesli takiego dotkne to tworze z nim siec i on moze sobie wtedy latac kolo mnie i mam nad nim kontrole. Co do przejmowania obcych robotow/dronow/przejmowania kontroli nad systemem etc, musze ich dotknac albo moj dron z ktorym jestem w sieci musi go dotknac.

ofc tak to widze na 5lvlu wiec daj znac co sadzisz.