Testowanie systemu - Odbudowa Ery

MG

Era już od dawna potrzebowała pomocy i chętnych rąk, by pozbyć się ruin i szczątków zniszczonych zabudowań. Dać miejsce nowym budynkom i w końcu wrócić Erę do dawnej świetności. Działający na terenie miasta oddział wolontariuszy kieruje działaniami i wyznacza kolejne strefy, które wymagają pomocy, zarówno w oczyszczaniu zgliszczy, jak i budowie nowej infrastruktury. Niekiedy muszą również motywować strudzonych mieszkańców lub rozwiązywać drobne spory, które pojawiają się w społeczności. Wierzą jednak, że ich praca przyniesie skutek i wspólną pracą ludzi i magów odbudują miasto.


***
Hej hej o/ Pomysł brzmi następująco. Ponieważ po TSie dzieje się dużo rzeczy i głównym celem jest zachęcenie wszystkich graczy do działania i nawiązywania nowych znajomości i zacieśnianie relacji między postaciami, wymyśliłam coś takiego - krótkie fabuły eventowe. Każdego miesiąca temat "pomocy dla Fiore" lub inne wyzwania będą się zmieniać, zachęcając graczy do pisania w danych tematach i fabularnie. Celem jest nagradzanie fabuł pomiędzy dwoma lub więcej graczami, które "coś wnoszą" - chcą jakoś wpływać na świat dookoła, jednak działają bez ciągłego nadzoru MG nad sobą. Powiedzmy sobie szczerze, w momencie, w którym ciągle potrzeba MG by coś zrobić, zaczyna brakować MG i nie ma z tego takiego funu. Nie wiem, czy kiedykolwiek pisaliście w systemach całkowicie pozbawionych MG (które nie są SLem), ale dają wam dużą swobodę w kształtowaniu świata bez wchodzenia w god mody.
Co możecie zrobić:
- tworzyć własnych NPC pokroju rodziny, karczmarza, jakiegoś nie tak dobrego ziomka, który chce was uszkodzić
- tworzyć własne sytuacje, które nie są znaczące dla postaci, tj. nie uszkodzicie się do stopnia, w którym postać zostanie inwalidą
- korzystać z magii bez nadzoru MG tak długo, jak nie jest to PvP i nie uszkodzi nikogo w pobliżu ani niczego (nie zawali budynku, na przykład)
- dowolnie przemieszczać się w obrębie tematu
Czego nie możecie:
- ingerować w postać innego gracza bez jego zgody
Celem tych fabuł jest nie mieszanie MG w interakcje między graczami, a pozwolenie wam na kreację świata dookoła i tworzenie własnych ciekawych wydarzeń. Po jakimś czasie MG może zajrzeć do tych tematów i dać wam kolejną ciekawą sytuację, którą możecie dowolnie eksplorować, ale nie jest to ciągła rączka MG.
No i na końcu takiej fabuły dostaniecie nagrody o/

Kei już od jakiegoś czasu szukał zajęcia, które pozwoli mu w pewien sposób odpocząć. Zmęczony przygodami, które zdarzyły mu się w Dessierto, wyruszył do Ery. To był pierwszy raz, gdy młody Ivashkov znalazł się tutaj. Samo trafienie do tego miejsca nie było szczególnie trudne, bowiem po drodze każdy z łatwością wskazywał, którędy dalej. 
- Pam- parara- trala- lala.
Nucił młody mag ognia idąc tak cały czas przed siebie i szukając jakiegoś zajęcia, którego to by mógł się przyczepić. Może jakaś znajoma twarz pojawi się i będzie mógł pomóc? Kto to wie! Póki co jednak szukał jakiegoś szefa, który mógłby jasno mu powiedzieć czym się może zająć.

Szła spokojnym krokiem, rozglądając się dookoła. Od dawna wiadomym było, że sytuacja magów należała do tych... delikatnie napiętych. Co prawda, powaga ich sytuacji była znacznie poważniejsza, jednak młoda dziedziczka rodu de la Cruz niekoniecznie zdawała sobie sprawę. Wędrowała tak alejkami 'rządowego' miasta, przysłuchując się z każdej strony wrzawie i zamieszaniu. Niektóre osoby już dawno pracowały, paru robotników kłóciło się między sobą o przerwy, czy podział obowiązków, a do tego ewidentnie słyszała jakąś sprzeczkę przy garnkach. Mimo wszystko, nie mogła teraz się tym zająć. Widząc jedna znajomą twarz, przyspieszyła kroku. Wszystko po to, aby rzucić się na brązowowłosego stażystę ze swojego oddziału, uwieszając się na nim z radosnym okrzykiem: - TIM!
- P-Panna V-Visco- - zaczął tylko chłopak, jednak nim zdążył się obejrzeć to znalazł się w specjalnym stroju produkcji radnej, a dokładniej w jednej z jej bazowych zbroi. W ten sposób szybko przemieniła jego kurtkę, czy inne elementy garderoby w pluszowy kostium różowego psiaka. Wszystko po to, aby nałożyć na niego wyciągniętą z jej wymiaru plakietkę na sznurku z napisem: "Ochotnicy poszukiwani".
- I wszystko gotowe. Teraz możesz ściągnąć nam jakąś pomoc - zakomunikowała tylko radna, stawiając swojego podwładnego przed faktem dokonanym i wypychając go w kierunku alejek, podczas gdy sama spróbowałaby znaleźć budkę z firmowym kranuczino. Sam zaś Tim niepewnie ruszył w kierunku jednej z uliczek najwyraźniej uznając lub wiedząc już z doświadczenia, że z odgórnie ustalonym planem radnej raczej nie przyjdzie mu wygrać.

Po małej uliczce w Erze pełnej przygnębionych ludzi rozbiegało się delikatne nucenie. Przykuło ono uwagę zgromadzonych robotników, bezdomnych i kto wie kogo jeszcze. Większość z nich spojrzała w stronę, z której dochodził dźwięk i zauważyła wędrującą bez celu, zamaskowaną postać o białych włosach noszącą płaszcz podróżny. Zanim ludzie zaczęli odczuwać niepokój, białowłosy wyciągnął spod płaszcza czarne skrzypce i zaczął na nich grać spokojną nutę, dalej kontynuując swoją przechadzkę. Winter uśmiechnął się pod maską, widząc że nie patrzyli już na niego jak na potencjalne zagrożenie. Teraz pewnie tylko uważali go za jakiegoś dziwnego grajka lub klauna. Z tą myślą, mag Fairy Tail zaczął grać coś energiczniejszego, szczęśliwszego... najogólniej mówiąc, coś bardziej motywującego do działa i zapomnienia o smutkach. Przygnębieni, zmęczeniu ludzi powoli zaczęli kiwać głowami w rytm i się uśmiechać. Białowłosy, poniesiony energiczną muzyką, zaczął iść bardziej tanecznym krokiem. Niektórzy nawet do niego dołączyli i zaczęli tańczyć w miejscu.
Winter, zbliżając się już do końca przygnębionej uliczki, zakończył swój utwór zadowolony. Z tego co wiedział, muzyka miała potencjał podbudować nastroje ludzi. Miał nadzieję, że w jakimś stopniu mu się to udało. Teraz jednak coś innego przykuwało jego uwagę. Dokładniej mówiąc, był to jakiś chłopak w kostiumie różowego psa z plakietką "Ochotnicy poszukiwani". Wskazywał on w którąś stronę palcem i próbował nawoływać ludzi do pomocy w... czymś. Winter nie wiedział dlaczego różowy pies, ale nie kwestionował gustów. W każdym bądź razie, zmienił kierunek w którym zmierzał. Mimo wszystko, był tutaj by pomóc postawić na nogi miasto. Przydałoby się pogadać z kimś kto tym wszystkim działaniom przewodził.

Mały czarodziej niemalże natychmiastowo zauważył sytuację, która odbiegała od powiedzmy... normy? W końcu podczas odbudowy nie jest normalne, że jakaś para się obściskuje. Oczywiście mógł być to tylko drobny gest na zachęcenie chłopaka do dalszej pracy. Jednak to co stało się potem, było niesamowicie zaskakujące. Przedstawiciel płci nie-pięknej został zamieniony w różowe cosik z plakietką, która to miała namawiać do pomocy. Pomysł może i nie był najlepszy ale z drugiej strony przecież nie ma niczego złego w tym aby próbować jakoś zwerbować ludzi. Niektórzy robią plakaty, inni spoty reklamowe a jeszcze inni zmieniają ubranka chłopców na różowe coś i rekrutują. Może i głupie ale jeśli będzie to działać to czy nadal jest głupie, hmm? No właśnie, masz racje! Też nie wiem! 

Drugą rzeczą, która przykuła uwagę młodego maga ognia był grajek, który to zachęcał muzyką innych do pracy. Ivashkovi postać w jakiś sposób wydała się znajoma, jakby skądś ją kojarzył. Nie mając jednak pewności, ruszył jedynie powoli za "potencjalnym" znajomym utrzymując cały czas pewien dystans. Aby owa osóbka go nie zauważyła, Kei wykorzystał swój talent ninja i chował się to za słupem o ile takowy był, to za budynkiem, o ile takowe stały czy też za innymi elementami otoczenia. Czy Winter widział malucha? Raczej tak, bo nie był on jednak sprytnym ninja. A jak wyglądało to z perspektywy gapia? Zapewne zabawnie bowiem parę osób spojrzało na malca. Jedni się przez chwilę pośmiali, inni pokręcili głową z uśmiechem a jeszcze inni machnęli ręką i wyciągnęli "małpeczkę" z kieszeni, napili się i pracowali dalej.

Radna nie próżnowała. Rozwodniona kawa znajdywała się już w jej termosie, a sama przywdziała też pewne ubrania, które mogłyby jej w tym celu pomocy dopomóc. Co więc się zmieniło w jej zimowym płaszczu, czy szaliku? Na samym wierzchu znajdywała się różowa, robocza kamizelka z odblaskowymi elementami, a na głowie zamiast czapki spoczywał różowy kask z białym futerkiem wystającym ze środka. Trzymając swój napój podeszła więc do kilku budowlańców, aby zaraz potem wyciągnąć ze swojego wymiaru kolejne papiery. Te w dodatku zwinięte w rulony.
- Panie Mietku, pani szefowa przesyła plany dla tych nowych budynków - zakrzyknęła tylko, czekając na to, aż główny inżynier, pan Mieczysław Karp zejdzie na dół z planu budowy. W międzyczasie zaś Tim dzielnie nawoływał ludzi, jednak większość spoglądała na niego zaskoczona i może nieco zdziwiona. Mimo wszystko, kiedy magowie przechodzili obok niego, mogli też dosłyszeć jak stłumionym przez gruby, puchowy kostium głosem instruował, że pani radna czeka na magów chętnych do pomocy. Oczywiście dalej wskazując głównie drogę w przewidywane, pobliskie okolice Viscotte, do której to powoli podchodził wyższy o głowę, wąsaty mężczyzna, na którego grzywie powoli pojawiała się siwizna.

Białowłosy na początku nie zwracał szczególnie uwagi na reakcje przechodniów, ani na uczucie bycia śledzonym podczas poszukiwania szefa szefów. Lub kogoś w tym rodzaju. W pewnym momencie zdał sobie jednak sprawę, że reakcje ludzi tak jakby podążały za jego osobą. Kiedy jakaś parka obok niego się zaśmiała, Winter zerknął na nich. Definitywnie ich oczy skierowane były gdzieś za niego. Wydał z siebie głośne "Hmmm..." i ostatecznie, zerknął z ciekawości za siebie. Nie ciężko było dostrzec bardzo profesjonalnego ninje który chował się za trochę zbyt cienkim słupem. Winterowi zdawało się, że skądś kojarzył tego maluch. Chyba ich zdania były podobne, skoro białowłosy był przez niego śledzony. Sortując przez wydarzenia w swojej pamięci, mag Fairy Tail podszedł trochę bliżej do "ninjy".
- ...nie jesteś przypadkiem tym magiem ognia, który mianował mnie "liderem" drużyny mającej odbić miasto spod władzy demona? - zapytał się kiedy coś mu zaświtało w głowie. Ach... stare, złe czasy, kiedy drużyna w środku zlecania zaginęła w dziwnych okolicznościach i ostatecznie musieli się wycofać. -W każdym razie... Właśnie szukam jakiegoś szefa prowadzącego renowację tego miasta. Chcesz się przyłączyć?
Winter nie wiedział jak bardzo władca ognia będzie w stanie pomóc w naprawach, ale kto wie. Może będzie trzeba coś podgrzać lub zniszczyć. Zawsze jakieś sposoby się znajdzie, a z tego co białowłosy pamiętał, maluch nie był taki irytujący, a to już był plus.

Jakież ogromne było zaskoczenie Keia, gdy znajomy nieznajomy go zauważył i wykrył!
- Kya!
Powiedział? Krzyknął? W każdym razie wyraził w ten sposób zaskoczenie i lekkie zirytowanie tym, że tak łatwo został wykryty. Mimo tych wszystkich lat treningu, wyrzeczeń i katorg został wykryty...
- Jak to się Panu udało?!
Spytał po czym kontynuował nie czekając za długo na żadną odpowiedź.
- Przecież ten słup był idealny! Nikt nie powinien mnie zauważyć od tej strony!
Przerwał na krótką chwilę, podrapał się po głowie i mówił dalej, jednocześnie podnosząc palec wskazujący prawej ręki delikatnie w górę, sygnalizując w ten sposób, że wpadł na jakiś pomysł.
- No jasne! Wykrył Pan moją moc magiczną, która jest dość spora i wybitnie ponadprzeciętna! I wszystko jasne, haha!
Po tych słowach zaśmiał się i wystawił rękę w geście przybicia żółwika.
- Tak, to ja, Kei. Widzieliśmy się wtedy w tym dziwnym mieście. Jak Pan myśli, co stało się z ludźmi? Uwolniono ich czy nadal nie?
Spytał. Obawiał się jednak, że Winter albo nie będzie miał żadnej wieści albo tylko te złe. A w tym przypadku lepiej było nie pytać. Niestety, było już za późno. 
- W sumie nie wiem kto tu rządzi, ale ponoć jakaś Radna szuka magów do pomocy. Mówi to ten pluszowy różowy, więc obstawiam, że Radna to ta ta o ta, co go tuliła.
Powiedział, wskazując na Vistę. Następnie złapał Wintera za rękę i zaczął ciągnąć w jej kierunku.
- No to pójdziemy razem kapitanie.
Skwitował całość po czym nie przyjmując odmowy ruszył w kierunku potencjalnej Radnej. Tylko czy na pewno nią była?

Viscotte z pewnością nie musiała się przedstawiać, aby zostać poznaną przez innych. Zwłaszcza, jeśli chodziło tutaj o okolicznych robotników i mieszkańców. Zważywszy na medialność jej gildii, czy stosunkowo ważne stanowisko, to sława wyprzedzała ją w znaczący sposób. Niemniej, nie to się teraz liczyło.
- Panie Mietku, to z czym trzeba dziś pomóc - rzuciła tylko zaraz po tym, jak tuby z projektami wylądowały w sporych dłoniach robotnika. Ten spojrzał kolejno na zawartości każdego z nich, aby w chwili pytania radnej przeczesać dłonią swojego wąsa na miarę wujaszka Stalina.
- No to tego, ten... ze dwójka by się przydała do rozbiórki ruin teatru o tam - zaczął tylko, machając ręką w kierunku najszerszej ulicy. - Przydałby się też kto do noszenia worków i pomocy Staśce. Ta dziś jakaś słabichna taka - dodał jeszcze, na co dziewczyna przytakiwała tylko głową, mamrocząc pod nosem krótkie 'umu, umu', aby zaraz potem podciągnąć nieco rękawy swojego płaszcza. Co prawda, miała zaczekać na potencjalnych ochotników, ale jednak trochę roboty było, a obiad sam się nie przygotuje, a budynek nie odrestauruje.

Białowłosy oglądał reakcję malucha z uniesioną brwią. O kwestii idealności wspomnianego słupa mógłby on dyskutować, ale nim miał okazję, władca ognia zaczął mówić o wykrywaniu jego mocy. Teraz jak tak Winter o tym pomyślał, w teorii byłby w stanie wykryć go w ten sposób. Nie żeby było to potrzebne, biorąc pod uwagę idealność słupa i reakcję przechodniów. Co gorsza... kompletnie zapomniał że miał taką umiejętność pod ręką. W tym momencie poczuł, że mała aktywność jaką ostatnio wykazywał, osłabiła jego zdolności. Trochę wstyd. Widząc pięść skierowaną w jego stronę, zaśmiał się cicho i przybił z Kei'em żółwika. Teraz to już go w pełni pamiętał.
-Hmmm... szczerze, to nie słyszałem nic o ponownej akcji ratunkowej. Jest szansa, że jakiś potężny mag przechodził tamtędy i z dobroci serca uratował mieszkańców, ale... jest to mało prawdopodobne. - białowłosy odpowiedział z lekką bezsilnością w głosie. Szkoda mu było ludzi, szczególnie że byli blisko ich uratowania... no dobra, może nawet nie zaczęli, ale byli na dobrej drodze. W każdym razie, fakt że Konwalia dalej mogła być pod władaniem demona był... dołujący.
Słysząc o potencjalnej "radnej", Winter nie był zbytnio pewien czy faktycznie będzie to ona. Nie zdziwiłby się, gdyby ta kobieta była fanatyczką pluszaków. Z tego co widywał czasem na ulicach, niektóre dziewczyny lubiły tego typu słodkie rzeczy. Dał się jednak do niej zaciągnąć z uwagi na brak lepszego pomysłu.
-Kei ...zdajesz sobie sprawę, że już nie jestem żadnym kapitanem, nie? Mów mi Winter, czy coś. - zapytał jeszcze Keia, mając trochę takie niekomfortowe uczucia słysząc ten tytuł. Nie zasłużył on sobie na niego, co pewnie było powodem tych uczuć. Nie było to wielki problem... coś śmiesznego mogło potem z tego wyniknąć, znając los.
Zbliżając się z chłopcem do "radnej", Winter usłyszał część rozmowy jaką toczyła. Nie był w sumie pewien co do jej rangi, bo znać na władzy to on się nie znał, ale ten Mietek definitywnie wiedział co trzeba robić. A to mu do szczęścia wystarczyło.
- Dobrze słyszałem coś o rozbiórce? Chętnie się zgłoszę. - powiedział z lekko uniesioną ręką - tak jak się w szkole się unosiło - i z uśmiechem na twarzy, którego nie było w najmniejszym stopniu widać ze względu na jego maskę. Robienie dobrego pierwszego wrażenia prawdopodobnie nie było mocną stroną białowłosego. Bywa.

Chłopak w sumie spodziewał się, że taka może być odpowiedź. Mimo to był smutno z tego powodu. W końcu Ci ludzie zostali pozostawieni na pastwę demona, który wysysał z nich życie i kontrolował w ohydny sposób. Co jednak w tej sytuacji mógł zrobić Kei? Nie wiele. Jego moc może i byłaby w stanie pokonać demona ale co z ludźmi, którzy byli w okolicy? No właśnie, to był prawdziwy problem. 
- Jesteś. Należysz do mojej drużyny i dopóki nie będę trochę starszy to pełnisz obowiązki kapitana! Ale niech będzie, Winter.
Zaprotestował, aby ostatecznie nastać na zgodę znajomego. Co prawda nie spotkali się razem na wielu zadaniach, jednak mimo to Kei uważał go za jednego z lepszych współpracowników. Może nie tak dobrego jak Kiirobarę czy Lindowa, ale jednak na dobrego. 
Będąc już obok potencjalnej Radnej, Ivashkov puścił rękę Wintera. Nie do końca wiedział czym może się zająć, z drugiej jednak strony skoro już tu był to może znajdzie się jakaś robota dla niego?
- Też pomogę. Jakby trzeba było coś spalić albo kogoś przegnać czy coś to ja się tym zajmę szefowo!
Powiedział do Visty czekając na odpowiedź, jednocześnie salutując prawą ręką. I nie, nie wystawił jej na wprost tylko przystawił do głowy.

Dziewczyna potakiwała jedynie głową na słowa wąsacza. Przez myśli nawet przeszło jej, czy posiadanie aż takiego gęstego wąsa jest na pewno zdrowe, bezpieczne i naturalne. Wyciągnęła nawet lekko dłoń w jego stronę, jednak słowa osób trzecich przerwały jej zamiar pociągnięcia mężczyzny za ów element ciała.
- Och, magowie do pomocy, prawda? Prawda? - rzuciła tylko ciut radosnym zapytaniem. Wszystko po to, aby pozwolić panu Mietkowi zejść na dalszy plan. Wszystko po to, aby radna odwróciła się w ich stronę. - Jesteście pewni, że dacie radę? To trochę rzeczy jest do roboty. Tak swoją drogą to Viscotte Tangerine de la Cruz, radna do spraw rady - zagadała tylko do nich, ostatecznie energicznie wyciągając dłoń w ich kierunku z zamiarem uściśnięcia ich na powitanie. Czy było to jednak bezpieczne? Niemniej, radna najpewniej byłaby rada, gdyby komuś przydała się jej porada.

Winter podrapał się po głowie, kiedy usłyszał że ma pełnić obowiązki kapitana. Brzmiało problematycznie. Pewnie było. Białowłosy nie planował jednak zagłębiać się w ten temat z Keiem, bo jeszcze tylko bardziej problematycznych, zbędnych rzeczy by się dowiedział. Najlepiej byłoby zapomnieć o całej tej kwestii. Tak też zrobił. Na pytanie "radnej", chłopak kiwnął głową uznając to za łatwiejsze niż powiedzenie "Tak" czy "Zgadza się".
- Tak długo jak nie będzie trzeba zabijać smoków lub zatrzymywać armii demonów, powinniśmy dać sobie radę... mam nadzieję. - zakończył trochę niepewnie, wiedząc o przypadkach kiedy proste w rozwiązaniu problemy przeradzały się w walkę o przetrwanie. Słyszał od znajomych ze świata o paru takich przypadkach. Zwykły wybijanie wilków, które przerodziło się w powstrzymywanie armii wilkołaków, lub powstrzymanie małej grupki bandytów, którzy w rzeczywistości byli magami krwi. Na szczęście, takie sytuacje go omijały. Przynajmniej do tej pory.
- Jestem Winter, mag Fairy Tail. A to Kei, piroman. - powiedział, kiedy kobieta się przedstawiła. Czyli jednak była z rady. Ciekawe czym się zasłużyła, żeby do niej dołączyć? Winter postanowił pamiętać, by zapytać ją o to później. Nowe znajomości zawsze mile widziane. Widząc wyciągniętą dłoń, uścisnął ją lekko na przywitanie się. Ktoś mu kiedyś powiedział, że kobiety to delikatniejsze stworzenia są, ale wiele razy widział rzeczy temu przeczące. Mimo wszystko nie chciał, żeby przywitanie przerodziło się w bitwę o to kto ma silniejszy uścisk.
- Skoro tyle roboty, to dobrze byłoby się za nią zabrać. Słyszałem coś o rozbiórkach. Brzmi jak zabawa. Wskazałabyś przy których budynkach potrzebna jest pomoc? - dopytał się, nie chcąc przez przypadek rozwalić domu w dobrym stanie. Białowłosy był zbyt biedny, by móc pozwolić sobie na takie błędy. Gildia pewnie też nie byłaby zbyt hojna w tych kwestiach. Nie wiedział jak jej sprawy finansowe stały, ale znając ich, nie było tak pięknie.

Kei co prawda był średnio nastawiony do pomocy poprzez pracę fizyczną czyli noszenie jakichś rzeczy czy coś. Mały mag wolałby raczej coś spalić w dobrym celu, pozbyć się grupy bandytów, którzy przeszkadzają w pracy czy coś. Sytuacja wyglądała jednak na taką, w której to nie ma problemów z bandytami. Smoków ani demonicznych armii też nie było w zasięgu wzroku, toteż zanosiło się, że młody Ivashkov faktycznie będzie musiał popracować. Fujka. No ale co zrobisz, nic nie zrobisz.
- Że kto?
Spytał, słysząc słowo piroman. Kei nie do końca wiedział co to znaczy. Było to dla niego nowe słowo, toteż spytał o jego znaczenie, coby na przyszłość mieć tę wiedzę. Z drugiej strony mógł spytać o to potem, w końcu Winter raczej go nie obrażał, prawda? 
- No właśnie, gdzie trzeba pomóc, co trzeba zrobić? Hmm, hmm?
Spytał.