Arc Ia - The Word for World is Forest

I pogłasiał! Więc w sumie swego rodzaju wygryw. Bo nie topił. Ukontentowana więc zawirowała kilka razy w powietrzu, wyrażając aprobatę dla decyzji Ulmo w sprawie dalszej podróży. Mogła robić obecnie więc za swoistą Navi. Ale foch był w niej silny i nie planowała pomagać Hannyi w dotarciu do celu. Nawet jak w sumie się nie rozdzielali. Całą więc podróż spędziła nieopodal swojego ulubionego Leera, czasami nawet coś tam zagadując. Podróż im mijała, acz na szczęście bez większych problemów, aż wreszcie dotarli do miasta. Tam jednak już nie było tak kolorowo jak w leśniczówce.
-Szukamy Kivała. - odezwała się trochę nieśmiało, acz na wszystkie możliwe strony. Jak to ognik. Czy chciała coś jeszcze dodać? Może powinna, ale w sumie nie wiedziała co. -Podobno może pomóc. - i ostatecznie właśnie na te trzy dodatkowe słowa się zdecydowała. Lekko teraz białoróżowa, onieśmielona/-y wycofała za Leera (bo w końcu na pewno najwyższy z zespołu) i wycofała. Za dużo powiedziała. Jak na tak pierwszą interakcję. No i oni mieli miecze. A ona co? Mogła im za lampkę nocną robić. No nie o to chodziło. A w razie czego może Hannya zaplusuje i będzie koniec foszków? Kto wie, taka sytuacja także jest możliwa.

Ulmo przez cała drogę do miasta niewiele się odzywał. Jeśli jego towarzysze go zagadywali, zdawkowo odpowiadał, ale sam nie angażował się w rozmowę. Myślał o tym, co powiedział Xavier i całej sytuacji w której się znaleźli. Bardzo zainteresowała go też legenda o której powiedział im mężczyzna, kiedy odchodzili. Nacja potworów? Więc w tym świecie istniały stwory, których inteligencja była na tyle wysoka, że prowadzili życie społeczne... Może oprócz jego rodzeństwa, do tego świata zostały ściągnięte również inne osoby z ich starego życia? Ciekawe, czy spotkają kogoś z ich kraju... Zastanawiał się też nad tym, czy reinkarnacja odbywała się natychmiastowo, czy w jakiś losowych momentach? Może istniała szansa na spotkania kogoś z przeszłości, kogo dusza została tutaj przyzwana? W skrócie bardzo go to wszystko ciekawiło. Ciekawe, czy Kivał będzie w stanie im coś więcej o tym wszystkim opowiedzieć.
Kiedy dotarli do miasta, Ulmo wyrwał się z zamysłu i uważniej przyjrzał się okolicy. Miasto, mury... Całkiem spore. Podobało mu się, jak to wszystko wyglądało. Zupełnie inaczej niż w ich świecie. Czuł się, jak w jakimś opowiadaniu fantasy. W końcu sielanka została przerwana, przez strażników bramy. Chociaż spodziewał się takiego rozwoju sytuacji i tak zestresował się, widząc uzbrojonych mężczyzn. Złapał Hannye za rękaw i spojrzał na nią, dając jej znać, żeby to ona mówiła. On i tak nie wiele by wyjaśnił.

Rozkaz wymarszu padł ze strony Leera, a Hannya mogła co najwyżej dostosować się do polecenia. Nic więcej nie trzymało ich w leśniczówce, a skoro mapę mniej więcej zapamiętali, nie było sensu tkwić w miejscu. Na fochy Chie póki co uwagi nie zwracała. Ostatecznie tak długo, jak była obok, tak długo wszystko było w porządku. Byle się nie rozdzielać, jeszcze w tak niebezpiecznym świecie. Wstała z miejsca ruszając za obóz, po czym delikatnie skłoniła głowę przed Xavierem.
- Jeszcze raz dziękujemy za pomoc. Jeśli będzie kiedyś potrzebna pomoc, a my będziemy w pobliżu, spróbujemy się odwdzięczyć. - lub nie, bo jaka była szansa, że tu wrócą? Wolała jednak rzeczywiście wyrazić wdzięczność, a chociaż nie sądziła, by przedstawiona przez nią sytuacja miała mieć miejsce, nie planowała zapomnieć o rzuconej obietnicy w momencie, kiedy jednak mogliby ją wypełnić. Przysługa za przysługę, right? Ostatecznie niezmiernie im pomagał w rozpoczęciu życia wśród cywilizacji!

Zanim wyruszy się w podróż, należy zebrać drużynę. Drużynę miała, to też mogli ruszyć w kierunku miasta. W czasie wędrówki wolała wiele nie myśleć. Nie myśleć o swojej sytuacji. Nie myśleć o tym całym obudzeniu się w innym świecie. Z jednej strony czuła się podekscytowana, z drugiej jednak - za wiele nie wiedzieli. A niewiedza zdawała się nader niepokojąca. Z tak ryzykownymi czynnościami wolała więc zaczekać, aż spotkają wspomnianego człowieka. Chyba człowieka. Nie chciała z góry niczego zakładać. W końcu też pojawiły się za horyzontem mury miasta. Starała się nie zwracać uwagi na wieśniaków zerkając tylko, czy Ulmo i Chie są wystarczająco blisko niej. Tak na wszelki wypadek. Szczególnie wtedy, kiedy strażnicy wyszli im na przeciw. Chie pobieżnie przedstawiła ich interes, podczas gdy Leer pochwycił Hanie za rękaw. Chyba reszta leżała więc na jej barkach...
- W leśniczówce trzy dni stąd polecono nam udać się do miasta w poszukiwaniu Kivała. Pomimo wyglądu nie jesteśmy groźni. Co najwyżej nieco zagubieni w nowych rejonach. Wspomniana osoba ma być ponoć w stanie nam pomóc. - rozwinęła nieco bardziej słowa świetlika, stojąc wyprostowana. I bez strachu w oczach, chociaż z tym bywało różnie. Ci ludzie mieli BROŃ. I zawsze mogli po nią sięgnąć. Not so funny.

GADAJĄCA KULKA. Generalnie były potwory których się ludzie bali - jak smoki, te które uważali za mało groźne - jak gobliny, te nawet urocze - jak wróżki no i były też GADAJĄCE KULKI. No bo serio, kto weźmie na poważnie gadającą kulkę dyskotekową? No właśnie. Tak też kiedy Chie się odezwała, jeden z pikinierów zaczął drżeć a po chwili po prostu skręcać się ze śmiechu, opierając na koledze i pokazując na Chie.
-Ga-gadająca, gadająca kulka. Stary czaisz? KULKA. KTÓRA. GADA-I dalej płakał ze śmiechu, koledzy patrzyli na niego z zażenowaniem i w ogóle zapanowała jakaś taka niezręczna sytuacja, bo powagę sytuacji wlaśnie chuj strzelił.
-Przepraszam za kolegę, mało profejsonalny, bo nowy...-Mruknął ziomek z mieczem, zmieszany za kolegę. No kurwa cały plan szag jasny trafil.
-KULKA KTÓRA GADA-Wykrzyknął i dalej śmiał się, jeszcze głośniej niż wcześniej. Miecznik po raz kolejny odchrząknął.
-Macie jakiś glejt albo coś? Z Kiwałem to nie tak łatwo się spotkać. Jak z leśniczówki to może trochę łatwiej będzie, ale no wiecie, dajcie mi coś więcej z czym mogę pracować-Wskazal im drogę ku bramie robiąc za ich eskorte.
-Jak sobie kulkę nad biurkiem powiesisz to będziesz mógł pracować ZA DWOJE-Kontynuował jego kolega piknier dalej się śmiejąc. Drugi pikinier pacnął go dłonią w hełm.

No po prostu lumen no nie. Słońce czy ty to widzisz? Znowu z Chie się nabijajo! Rawr! Jej blask trochę zmatowiał, a ona sama przyjęła bardziej gniewną, czerwonawą wręcz barwę. Gniew! I trochę barw fochu.
-Bardzo nieprofesjonalny! - wyraziła brak swojego ukontentowania obecnym stanem rzeczy. I przytuliła się do Ulmo. Może nie gadał za wiele, ale ją popatał. Przytulił. To znaczyło, że był dobrym Leerem. No i nie próbował jej zamknąć w szklance. Czy też podtopić. Nie, żeby ognik trzymał tę urazę jakoś bardzo długo. Tak po prawdzie już prawie nie pamiętała o co się obraziła, ale już z upartości i przyzwyczajenia obrażona pozostała. I w razie czego podążała razem za resztą. I tylko skomentowała jego żarty. -Sam się powieś. Choć i tak pewnie nie pracujesz. - z fochem i wyrzutem. Niech cwaniaczek biurkowy wie, że z nią się nie zadziera. Ale mu powiedziała. Nawet trochę się rozpromieniła (dosłownie). Tak dobrze się poczuła, gdy mu odpyskowała. No cham i prostak.

Ulmo nie spodziewał się takiego obrotu spraw. W głowie już szykował się do walki (chociaż dużo to by nie zrobił), a tu nagle jeden ze strażników zaczął się głośno śmiać. No i Chie się na nich obraziła! No tego mógł się akurat spodziewać. Ukryła się w jego małych ramionach, więc pogłaskał ją po świetle. Chciał stanąć w jej obronie, ale słowa nie chciały do niech przychodzić. Spojrzał tylko z wyrzutem swoimi pustymi oczami na śmiejącego się strażnika.
-....-wymruczał groźnie. Właśnie, niech sam się powiesi! Dobrze mu powiedziała! A co do glejtu... no nic takiego nie mieli... chyba? Spojrzał na Hannye pytająco.
-Gl...e..jt?

Ej moment. Halo? Czemu śmieją się z Chie? Co, świetlika na oczy nie widzieli? Bardzo głupiutcy ci strażnicy. Przekrzywiła nieco głowę patrząc to na jednego, to na drugiego i ściągnęła brwi. Niemili. Bardzo. Z tego wszystkiego jeszcze bardziej wysunęła się na przód, co by dwójka jej mniejszych towarzyszy znalazła się za nią. Może nic nie powiedziała, ale miała nadzieję, że ten akt da znać wszystkim, że Hannya na takie śmieszki z jej towarzyszy to nie zapatruje się najlepiej. Ona moża podtapiać Chie, ale Hania to Hania. Była demonem, ok? Demony Z PEWNOŚCIĄ tak mają.
- Xavier mówił, że bez problemu strażnicy powinni wskazać nam drogę do Kivała. Może powinniśmy wrócić i dać mu znać, że obecnie wymagany jest jakiś glejt... - rzuciła jakby się zastanawiając. W gruncie rzeczy nie wiedziała, czy Xavier jest jakąś szychą czy nie. Ale spróbować mogła. Po co? A po to, by lepiej przyjrzeć się, BARDZO DOGŁĘBNIE, osobie udzielającej jej odpowiedź. Jakoś tak im trochę źle z oczu patrzyło, a cwaniaczków chcących oskubać przyjezdnych można na pęczki znaleźć w książkach. Hania była oczytana. Hania się nie da odesłać z kwitkiem... tak szybko.

________________________

Finger of Heg'zanimoth (Unique skill) - Hannya potrafi patrząc na daną osobę odczytać jej intencje oraz zamiary, sprawnie przewidując jej ruchy na sekundę w przód, oraz pozwala to w pełni wykorzystać podczas walki. Widzi również emocje innych osób, na zasadzie "Brzydoty" im osoba ma gorsze myśli, emocje i zamiary tym brzydsza jest w oczach Hannyi i na odwrót. Im lepsze jej myśli, emocje i zamiary tym piękniejsza w oczach Hannyi jest dana osoba. Hannya jako palec Heg'zanimotha, żeruje na umysłach i uczuciach otaczających ją ludzi, zwiększając swoje atrybuty fizyczne im silniejsze emocje znajdują się w jej otoczeniu. Zarazem te dobre jak i złe. Skupiając wzrok na jakiejś osobie jest w stanie wejść nawet głębiej w jej umysł, przeglądając dalsze wspomnienia a nawet pozwalając na telepatię - jednostronną rzecz jasna. Problem polega na tym że umysł Hannyi jest przez inne istoty odczuwany jako plugawy. Chociaż Hannya jest w stanie to w większości przypadków kontrolować, problem robi się w dwóch wypadkach - Jeśli została mocno nakarmiona silnymi emocjami lub nie tylko skupiła na kimś wzrok, ale też weszła z nim w kontakt skóra-skóra. W tych dwóch wypadkach Hannya nie panuje nad plugawą częścią własnego umysłu i zaczyna pożerać wspomnienia osoby na której używa swojej mocy. Dodatkowo osoba poddawana obecności jej umysły powoli acz nieubłaganie popada w obłęd.

No cóż, strażnicy nie wywarli zbyt dobrego wrażenia na trójce podróżników - nie żeby w drugą stronę było lepiej - ale przynajmniej byli eskortowani do bramy, to już coś. Hannya zignorowała pytanie Leera, zamiast tego stanęła przed nim i Chie "Bronią ich" przed wzrokiem obcych i samej obdarowując ich nieco specjalnym spojrzeniem. No i cóż, byli jacy byli. Ani ładni, ani brzydcy, ot ludzie sobie. Może nawet trochę ładniejsi niż brzydcy? Na dodatek z całą pewnością szef strażników nie miał złych zamiarów, widocznie Hannya naczytała się za dużo książek. Albo mieli szczęście, cóż, mogło być dwojako. W każdym razie dotarli do bramy, gdzie przy biurku siedział jeszcze jeden mężczyzna i sprawdzał dokumenty przyjezdnych-Biorę ich do strażnicy-Powiedział strażnik, wskazując na Hannyę, Chie i Ulmo a jego kolga za biurkiem jedynie skinął głową. Dwóch pozostałych strażników zostało już przy bramie a ich szef poprowadził grupkę przy murze, ale już wewnątrz miasta. Po około 50 metrach weszli do małego budynku tuż przy ścianie muru. W środku znajdowały się dwie ławy przy ścianach po bokach wejścia i biurko na przeciwko. Obok biurka z lewej strony znajdowały się drzwi prowadzące do innego pomieszczenia. Drzwi otworzyły się i wyszedł kolejny strażnik, mniej więcej wtedy kiedy szef zajął miejsce za biurkiem.
-Wypuściłem Mortisa, wytrzeźwiał już a sprawował się nie najgorzej-Spojrzał na gości i drgnął odsuwając się lekko, patrząc na szefa pytająco, ten tylko pomachał dłonią samemu szybko pisząc coś na kartce.
-Polecisz do Kiwała?-Wręczył mu naprędce napisaną notatkę. Ten bez czytania schował ją w kieszeni.
-Pewnie pilne co?-Sporzał na "gości"-No nic, to będę szedł. Na razie-Rzucił do gości, mijając ich i jeszcze odwracając się przed wyjściem żeby popatrzeć.
-Przyzwyczajajcie się. Z waszym... wyglądem, będziecie sensacją gdzie nie pójdziecie. Nie wymagamy glejtu, ale jedynie na słowo.. nawet jeśli mówimy to Xavierze-Podrapał się po potylicy-Zrozumcie mnie, wpuszczenie potworów do miasta to nie jest łatwa decyzja i nie mogę podjąć jej tak o. Puszczenie was do Kiwała nawet z obstawą też jest zbyt ryzykowne. Zbyt wiele osób chętnie zobaczyłoby go martwego. Tak więc to maksimum jakie mogę dla was zrobić w tej chwili-Wskazał na ławki pod ścianami a sam sie podniósł i poszedł na chwilę do pomieszczenia obok, wracając po chwili z tacą, na której stały trzy szklanki i ciastka. No ale nie było go chwilę wiec niby mogli uciec...

No, przynajmniej Hannya wyraziła chęć skruchy, niejako broniąc ich przed chamstwem, prostactwem i buractwem części strażników. Mała dyskokula świeciła ciekawością i lekkim zaintrygowaniem, gdy chodzili po mieście, co jakiś czas odlatując nieopodal, sprawdzając co się znajduje po bokach, ale wciąż tak, by zostać niedaleko jej najlepszego przyjaciela i przydatnej Oni, która próbuje zamordować i utopić jej towarzyszy. Ale no, z drugiej strony coś zrobiła dla zespołu. Może Chie powinna/-ien jej wybaczyć? Dylematy, dylematy. Zupełnie inaczej sytuacja miała się w pomieszczeniu, gdzie ich zaprowadzono. Od razu samodzielnie zrobiła inspekcję podlatując wpierw wysoko, a następnie oświetlając swoją istotą każdy, najmniejszy kącik. Przynajmniej do czasu, gdy drzwi się nie otworzyły i nie znalazł się w nich jakiś nieznajomy. Wtedy szybciutko schowała się pod ławą, lekko spłoszona takim nagłym pojawieniem się kogoś innego. Ale no, szybko zniknął i mogła wrócić do badania pomieszczenia, choć znowu się spłoszyła i przyleciała do Ulmo.
-Potwory? - rzuciła zdziwiona i trochę przerażona. Okej, niby kiedyś gdzieś tam jakoś żyła jako człowiek. Teraz nie być człowiek, ale potwór? Gdzie? Kto? Jak? Czy są bezpieczni? Dopiero po chwili trochę ogarnęła, że w sumie już tak się do niej zwracali. Zawstydzona schowała się za przyjacielem, licząc, że nikt nie usłyszał gafy świetlika.

Ulmo był zadowolony z faktu, że w końcu zabrano ich do środka miasta. Nie do końca zdawał sobie sprawę z tego, że na razie byli pod nadzorem. Dopiero kiedy wprowadzili ich do strażnicy i usłyszał coś o wypuszczaniu, zdał sobie sprawę, że nie do końca byli wolni. Więc nawet imię Kivała i Xaviera nie wystarczyło, aby ich po prostu wpuścić. Wsłuchiwał się w słowa strażnika i trochę rozbawiła go reakcja Chie na nazwanie ich potworami. Sam też miał problem z pogodzeniem się z tym, że nie był już człowiekiem, tylko małym stworzonkiem bez oczu i z ograniczonym słownictwem. Chociaż strażnicy wydawali się być miło nastawieni i nic im nie groziło, Ulmo trochę się zestresował słysząc o tym, że Kivała ludzie by najchętniej zabili. Cóż on takiego zrobił? Z jaką osobą mieli mieć doczynienia? Trochę go to zaniepokoiło. Zbliżył się do Hannyi i złapał ją za nogawkę. W tej chwili czuł się bardziej jak przestraszone dziecko niż jak straszny potwór.

O nie, zdecydowanie nie naczytała się książek w nadmiernej ilości! Zwyczajnie... tak, mieli szczęście. Poniekąd. Strażnicy przed nimi nie wyglądali ostatecznie na złych ludzi, co wywołało w niej nieco mieszane uczucia. Trochę elementy układanki jej nie pasowały jednakże... Byli w dobrych rękach? Ruszyła do miasta wraz z obstawą, splatając czerwone, uzbrojone w pazury dłonie za sobą. Podobnie jak Chie - Hanię wiodła ciekawość. Niejednokrotnie więc widać było, jak wlepia swoje złote oczy w sklepy czy budynki. Ich podróż nie była jednak nadto długa, kończąc się w pomieszczeniu z dwoma ławami i biurkiem. Czy oni... chyba nie chcą ich zamknąć? Tak? Słysząc historię Mortisa aż ciężko nie było pomyśleć, że ich kolejnym przystankiem jest areszt. Kiedy jednak wspomniano o sytuacji Kivała - nie szło się temu zbytnio dziwić.
- Dlatego, że pomaga takim jak my? - zapytała dla upewnienia się. Potwory... Czy była potworem? Czy ONI (he he) byli potworami? Poniekąd... Nie wyglądali zbyt ludzko nawet, jeśli ich dusze nie uległy zmianom. Chyba... Nie była momentami pewna co do siebie, ale zdecydowanie w najgorszym wypadku mogła robić za wyjątek potwierdzający regułę! W każdym razie jak każdy, cywilizowany człowiek, zamierzała usiąść na ławce i poczekać. Chcieli im pomóc, a jej wzrok jej z pewnością nie kłamał. Zaryzykowałaby nawet poczęstowanie się ciastkiem, które to zaraz po tym ugryzła.

Z resztą nie oszukujmy się - rogaty diabeł, skrzat z czaszką zamiast głowy i kulka dyskotekowa mieliby szukać jakiegoś... osobnika w mieście, którego nie znają, a w którym będą się rzucać w oczy jak węgiel na śniegu?
Plan, prawdę mówiąc, mocno średni.

Na pytanie kulki dyskotekowej, strażnik skinął głową.-Być może dla was, to ludzie są potworami, lecz dla nas, wy nimi jesteście-Odpowiedział całkiem szczerze, nie biorąc pytania Chie za jakiś błąd z jej strony. Ot faktycznie każdy gatunek jakoś siebie nazywał, więc bycie nazwanym potworem mogło prowadzić do konfuzji, zwłaszcza że takie słowo mogło zwyczajnie nie istnieć w słowniku nie ludzkich, ale to były już niuanse w które się strażnikowi wchodzić nie chciało. Co do pytania Hannyi, pokręcił przecząco głową.-To chyba pierwsza taka sytuacja-Spojrzał na całą trójkę-Nie mniej Kiwał to człowiek wielu talentów i ogromnej wiedzy. Jest więc nadzieją wielu, a zarazem solą w oku równie licznej grupy. To jak... w szachach. Wiecie co to są szachy?-Zapytał, marszcząc lekko czoło-Pionki są istotne, ale to co najważniejsze, to gońce, konie i inne figury. A więc "Przeciwnicy" kim by oni nie byli, zawsze chcą eliminacji figur-Ot taka analogia która chyba nie przekonywała nawet strażnika który pokręcił po chwilę głową, dochodząc do wniosku że mogło to wprowadzić więcej chaosu niż cokolwiek potworom wytłumaczyć. Zwłaszcza, że był chujowy w szachy i nie wiedział czy faktycznie, figury były takie ważne. W każdym razie po około godzinie drzwi ponownie się otworzyły a do środka wszedł nie strażnik a starszy mężczyzna.
-Potwory do mnie. A to ci dopiero nowość, ha. A już sądziłem że nic dziwnego się w tym roku nie wydarzy.-Wszedł do pomieszczenia i przyjrzał się Hanyi, Chie i Ulmo. Wyglądał raczej na starego i cherlawego ale oczy dalej miały dziwny błysk w sobie.-No proszę. Oni, Leer oraz Ognik. Cóż za... zaskakująca zbieranina nietypowych indywiduów.-Spojrzał na strażnika-Jeśli sądziłeś że taka zbieranina byłaby mnie w stanie zabić lub wywołać chaos w mieście, to musisz się jeszcze wiele nauczyć dzieciaku.-Przerzucił spojrzenie z powrotem na trójkę potworów i pogładził się po brodzie-Nie mam pojęcia co może was do mnie sprowadzać, ale zdecydowanie możemy załatwić to u mnie. Biorę ich ze sobą-Powiedział do strażnika, który jedynie odgonił ich dłonią, poniekąd zadowolony z obrotu spraw. Kiwał skierował się do wyjścia, grupce gestem nakazując podążyć za sobą.-Będziemy przechodzić obok slumsów.-słowa te skierował do Ulmo, patrząc na niego przez krótką chwilę i pokręcił głową.-Nie sądziłem że zobaczę jeszcze kogoś z twojej rasy. I to spokojnie spacerującego po mieście, ha. No i ognik w tych stronach? Również nie spotykane. Z was wszystkich Oni wydaje się najsensowniejsza. Ah, no tak. Kiwał jestem ale to już pewnie wiecie, macie jakieś imiona? Nazywanie was od waszych ras albo "Potworami" jak ci ignoranci, jest bardzo męczące-Stwierdził mężczyzna, dość żwawo pokonując uliczki.

Cała sytuacja zdawała się sprowadzić niewielkich rozmiarów duet do dość niekomfortowego uczucia. Temu ognik w obawie chował się za przyjacielem, który z kolei dla pewności złapał nogawkę Hannyi. Na szczęście, słowa strażnika powoli uspokoiły Chie, która nawet wyleciała i wydała z siebie trochę dźwięków, formułujących się w słowa.
-Rozumiem. Jestem Chie, nie potwór! - wyjaśniła, po czym się przedstawiła, by nie pomyślał, że może do niej mówić "per potwór". Miała imię! W grach komputerowych z poprzedniego życia byłaby bardziej fancy potworem. A teraz... no nie czuła się wyjątkowo. Nawet jak wyglądała wyjątkowiej niż w poprzednim życiu. Przysłuchała się też wytłumaczeniom związanymi z szachami i miała tylko jedno pytanie. -Czy pionki jednak nie mają potencjału stać się każdą figurą? - to ci zagwozdka, to ci zagadka.

To jednak czy uzyska jakąkolwiek odpowiedź od mężczyzny za biurkiem pozostawało kompletnie inną kwestią. Ważne jednak, że po pewnym czasie pojawił się nowy osobnik. Czekając jednak ognik zdążył się znudzić. Więc otwarcie drzwi zaskoczyło Chie, która w panice znowu schowała się pod ławkę... za Ulmo. Jeśli nadal tam był. A jeśli nie, to za niego. Szybki atak paniki, nic więcej. Siedziała początkowo cicho, pozwalając staruszkowi mówić, a gdy ruszył do wyjścia i jej dwuosobowa grupka przyjaciół (w tym też Oni, bo jednak foch to nie zrywanie wszelakich więzi) wybrała się z nim (tylko jeśli tak było!), to ognik także by się udał. Staruszek wydawał się posiadać całkiem sporą wiedzę. I nie był do nich negatywnie nastawiony. Z lekkimi więc obawami, ale razem ze znajomymi by się za nim udała. -Jestem Chie. Miło poznać. - powiedziała dość spokojnie, jednak ciekawie rozglądając się dookoła. Raczej okolica bardziej skupiała jej uwagę aniżeli faktycznie ich obecna sytuacja. Na rozmowy przyjdzie czas pewnie w jakimś domku czy innym tego typu miejscu.

Sprawa z Kiwałem była nieco bardziej zagmatwana niż zwykłe "przyjaciel mojego wroga jest moim wrogiem". Nie żeby byli wrogiem kogokolwiek. Nie mniej zapewne niektóre... stwory mogły nie być zbyt przyjazne. Ale nie znała się na tym. Nikt z nich się nie znał. Co uniwersum, to te relacje wyglądały nieco inaczej. Czasem powielały się pewne schematy, czasami nie. I nie wiedziała, który z nich do końca obowiązuje w świecie, do jakiego trafili. Na pytanie o szachy kiwnęła głową. Wiedziała co to. Czy umiała w nie grać? Średnio. Stąd też nawet nie próbowała myśleć nad tym, czy rzucona analogia ma sens. Bo może ma? Kolejne kiwnięcie głową. Dużo bardziej interesujący był mężczyzna, jaki wszedł niedługo po tym. Żywy i rozgadany, zdawał się nieprzejęty widokiem ich trójki. Raczej... zaskoczony? Wyglądało też na to, że wie, kim właściwie są... No, pod względem genetycznym? Na pewno nie byli ludźmi, tyle wiedziała i Hania. Dość szybko też zdecydował się zabrać ich ze sobą, a podczas całego jego dialogu ze strażnikiem nawet nie miała okazji na lepsze przywitanie niż kiwnięcie głową. Nie mniej - chyba nie przeszkadzało to ich celowi, a jedynie sprawiało, że sama Hannya czuła się z tym nieco... nieodpowiednio? W sensie - z osobą, jaka podeszła do nich z miejsca tak pozytywnie chyba wolałaby się przywitać bardziej poprawnie, a nie tak "jakkolwiek". Ostatecznie jednak ruszyła za staruszkiem.
- Hannya, proszę pana. - przedstawiła się krótko na pytanie o imię, krocząc uliczkami. I w zasadzie czekając ze wszystkim aż dojdą na miejsce, chociaż sama podczas wędrówki zaczęła uciekać wzrokiem po mijanych budynkach, wystawach i ludziach - chociaż na tych zerkała raczej ukradkiem. Z ciekawością ale też z przeczuciem, że jeśli ci akurat spojrzą na nią, to może dostrzec tam mniej przyjazne reakcje.

Pojawienie się w sali nowego mężczyzny wyrwało go z zamyślenia. Nie wiedział, dlaczego, ale był trochę zawiedziony prezencja Kivała. Spodziewał się mężczyzny w średnim wieku i o potężnej budowie ciała. A tym czasem dostał chuderlawego dziadka. Szybko jednak zdał sobie sprawę z tego, że tak naprawdę nie czuje zawiedzenia, a jedynie tak sobie o tym pomyślał. W zasadzie nie czuł nic. Kiedy ten wymieniał ich rasy, lekko drgnął. Leer? Więc tak nazywało się tym, czym jest? I o czym on mówi? Czyżby jego współplemienni byli tylko historia? Kiedy powiedział im, że będą przechodzić przez slumsy, wlepił w jego swoje puste ślepia. To oznaczało dużo emocji, głównie bólu i smutku... Nie wiedział, jak sobie z tym poradzi.
-Ulmo.-odpowiedział krótko na pytanie o imiona. Dreptał powoli obok Kivała, czekając na dalszy rozwój historii i rozglądając się powoli po mieście. Był ciekaw, jak wyglądała metropolia w tych czasach i w tym świecie.