Hotel "Seven"

Sytuacja była dziwna i nie ulegało to wątpliwościom. Gabriel preferował w takich sytuacjach zwyczajnie iść bezpieczną drogą i ku logice. Bo będąc samemu w ciemności i niewiedzy jakie byłoby lepsze rozwiązanie? Nawet wiedząc, że niektórzy mogliby to olać bo to durny żart licealistów, tak wciąż barykadowanie drzwi i nikt na to nie zwrócił uwagi? Fakt, że personelu nie ma? Aż szkoda, że Vernier nie rzucił okiem, czy w kuchni przypadkiem nie zostało coś na gazie. Zagrożenie pożarowe gwarantowanie. Zmierzali jednak na dół spokojnie i stabilnie, a w międzyczasie sprawdzałby swój telefon, czy odzyskał zasięg. Prank czy nie prank - należało coś z tym zrobić. Gdy Airi się zatrzymała spojrzał na nią i skinął zamyślony głową.
-Trzeba więc powiadomić Judgement. - skomentował spokojnie i kontynuował chód na dół, jednocześnie cały czas nasłuchując. Kto wie, czy na dole nie czekają ich kolejne niespodzianki. Temu też nie biegł szaleńczo w dół i co jakiś czas, w miarę możliwości zerkał na dół, chcąc może dostrzec coś lub kogoś, wiedzieć na co się piszą, a być może usłyszeć coś podejrzanego, co mogłoby dać mu znać, że może lepiej uważać? Przy okazji spojrzałby na Hazakure. -Spokojnie, zejdziemy i dowiemy się co się wydarzyło. W najgorszym wypadku stracimy kilka minut imprezy. - dodał z lekkim uśmiechem w jej stronę.

Niestety zasięgu w telefonie, nadal nie było. Tak więc powoli schodząc po schodach, Gabriel i jego towarzyszka nie dostrzegali niczego, co byłoby szczególnie dziwne i niebezpieczne. Tak samo jak i wcześniejsze nasłuchiwanie, nie pozwoliło Gabrielowi na zauważenie czegokolwiek podejrzanego. Tak długo było aż nie znaleźli się na drugim piętrze gdzie nagle przechodząc obok drzwi prowadzących na to piętro usłyszeli jakieś krzyki zza nich a następnie coś uderzyło w drzwi, sprawiając że Airi podskoczyła i złapała Gabriela za ramię. Mimo to udało jej się nie krzyknąć i tylko spojrzała na chłopaka czekając jego opinię na temat tego co dalej. Zasięgu w telefonie nadal nie było a krzyki dobiegające z drugiego piętra nasilały się. Nim została podjęta decyzja o dalszych działaniach, piętro niżej Gabriel usłyszał otwierające się drzwi, a następnie ich zamknięcie. Chwilę potem on i Airi usłyszeli kroki kierujące się piętro wyżej - prosto do nich.

Sytuacja była... specyficzna. Zasięgu nadal nie było i powinni panikować, jednak na razie wszystko działo się powoli i w ciszy. Pośpiech bowiem mógł tylko dodatkowo wzburzyć koleżankę z klasy, a tego nie chciał. Chciał być dla niej swoistą opoką, ostoją spokoju, dzięki któremu i ona będzie mogła się uspokoić. I wszystko by się udało, gdyby nie to cholerne drugie piętro i krzyk zza drzwi. Hazakure podskoczyła i mocno chwyciła Verniera za ramię, a ten profilaktycznie, zasłonił ją drugą ręką. Odruch, który za bardzo nie miał racji bytu, zważywszy, że nic na nich nie wyskoczyło. Jednak w tej chwili był rycerzem z amnezją, który miał ochronić choć jedną niewiastę przed krzywdą, która na razie nie kierowała się w ich stronę. W związku z tym normalnie pewnie kierowaliby się niżej, gdyby nie następne odgłosy. Spojrzałby na Airi i gestem głowy nakazał szybkie (i w miarę możliwości ciche) wejście na kolejne piętro i próbę otworzenia tam drzwi, ostrożnie próbując zerknąć pomiędzy schodami, czy dostrzeże tam kogoś. Może to Judgement? A może to ktoś inny. Cała ta otoczka horroru źle działała na autorkę BL Doujinów z jej klasy, a także na samego zapominalskiego. Więc wolał być pewny, zanim wpakuje ich w kłopoty. Więc byleby dostać się na piętro wyżej i ostrożnie przez drzwi, by się rozejrzeć, może w poszukiwaniu jakiejś kryjówki, najlepiej blisko drogi ewakuacyjnej. A gdyby na trzecie piętro drzwi były jakoś zablokowane? Cóż... są jeszcze i wyższe piętra, prawda?

W tym momencie adrenalina dodawała Meifen mocy aby stanąć naprzeciw strachu i ruszyć z odsieczą! Pomimo tego jak trzęsły jej się nogi, próbowała(nieudolnie) zachować pokerface i nie pozwolić swej panice się przedostać. To jednak była już z góry przegrana walka.
- D-dziękuję! P-prze-przepraszam!
Tyle z siebie w pierwszej chwili wydusiła, próbując raz jeszcze pokładać sytuację w logiczną całość. Ktoś krył się w łazieence, ktos chciał się dobrać do łazienki. Ergo - nie było to bezpieczne miejsce. W tym momencie, najbezpiecznej będzie poza tym budynkiem!
- T-tu Meifen z Class 2E w certain Highschool! K-ktoś zatakował imprezę, musimy się stąd wydostać a w kiblu nie jest bezpiecznie! Wy-wyłaźcie, trzeba uciekać!

Przezorny zawsze ubezpieczony. Vernier cofnął się wraz z koleżanką piętro wyżej, gdzie schronili się w jednym ze schowków na miotły. Tam siedzieli w dwójkę, ściśnięci nieco jak sardynki w puszce, ale za to bezpieczni! Nie było trzeba czekać długo by usłyszeć szamotaninę a chwilę później okrzyki-Antiskill nie ruszać się!-W rezultacie Airi wyleciała na zewnątrz, nawet nie sprawdzając czy to prawda! Na szczęście była a Gabriela wraz z Airi eskortowana na zewnątrz. To samo zresztą spotkało grupkę wyżej. Tym samym Meifen po ocaleniu dziewczyn z toalety, również została odeskortowana przez antyskill.

Koniec wątku - Możecie się rozwinąć

Jak to mówią, w momencie zagrożenia ludzie odkrywają swoje prawdziwe twarze. Melka na pewno nie zapomni tego wydarzenia (nie było to MIŁE doświadczenie) przez dłuższy czas - szczególnie tego jak kto się zachowywał. Pomijając, że jest to bardzo łatwy sposób na rozsianie plotek, w przyszłości, jak już będzie lubiana, będzie mogła o wiele lepiej wybrać sobie grupę osób z którymi się trzymać. Po co otaczać się ludźmi, którzy nie będą użyteczni? Oczywiście jak się ma wybór. Gorzej jak brak tego wyboru i trzeba się ograniczać dwulicowymi ludźmi, byle się czuć społecznie "lepiej".
Gdy usłyszała, że Antyskill pojawił się ich uratować, najpierw upewniła się czy to oni, a dopiero później udała się z nimi odeskortować. Cóż, przynajmniej więcej syfu z prezentem urodzinowym nie było, ale z drugiej strony, skoro były takie osobistości to czemu w pierwszym miejscu ochrona nie była wystarczająca? Może im powiedzą, może nie, na tą chwilę nie było to tak ważne, by różowowłosa musiała sobie tym zaprzątać głowe.
[z/t]