Arc II - 294th Hunter Exam

Chłopak przyglądał się dziewczynce która to przed nim stała, ze wzrokiem skierowany w niego i Fix'a, z... "mieczem" w dłoniach. Zanotował też obecność reszty, wraz z Torvalim i właścicielką kamienicy, jednak... no jego uwaga, zwyczajnie była skupiona na tej dość niewielkiej istotce która to chciała z nimi iść. Część Shielda była stanowczo na "nie" takiemu pomysłowi. Była zbyt młoda, ktoś na nią polował, nie powinna widzieć potencjalnego "pola bitwy" jakie mogłoby się wydarzyć na egzaminie. Tona powodów, jednak... prawdopodobnie, z nich wszystkich miała największe szanse na przeżycie. Nawet jeżeli sama wiele o swojej mocy nie wiedziała, tak zdawała się ona uruchamiać w krytycznych warunkach. Zagrożenia życia lub przerażenia. Bardziej intensywnych emocji. Były to czyste spekulacje rzecz jasna, ale patrząc  na to że od tamtej pory niczego takiego nie dokonała, jedynie do tego wniosku był w stanie dojść. Torvalii nie mówił też, że było to coś jednorazowego. Z drugiej strony... czy można było z tą mocą się zwyczajnie urodzić? Skoro oni musieli przejść jakiś egzamin, żeby chociaż poznać jej nazwę? Shield szczerze powiedziawszy nie wiedział. Może Brieri była bardziej wytrenowana niż zakładał. Nie oznaczało to jednak, że na egzaminie nie spotkają kogoś z silniejszą wersją tej nieznanej mocy. Bezpiecznie, lecz również paranoicznie, byłoby zakładać że każdy przeciwnik od tego momentu ją posiada. Lub, zwyczajnie, moc ta nie zadziałaby z jakiegoś powodu kiedy Brieri byłaby zagrożona. Jedynie Torvalii mógł wiedzieć, a on nie chciał im zbytnio mówić rzeczy.
Starszy chłopak w ich teraz rozszerzonej drużynie podrapał się z tyłu głowy i wydał z siebie ciche "Hmmm..." analizując wszystkie za i przeciw jakie miał. W między czasie, rzecz jasna Torvalii wraz z panią Peregrin dodali co sami o tym myśleli i... no pozwalali jej. Na dołączenie do nich. Westchnął więc i uśmiechnął się w stronę Brieri. Ani szczęśliwie, ani smutno. Bo mieszane uczucia dalej miał. Dziewczynka też chyba trochę bardziej się otworzyła, patrząc jak chętnie kopnęła ich mentora w kostkę.
- Okej. Tylko się nas słuchaj. - powiedział i wyciągnął w jej stronę rękę. - Daj miecz. Przypniemy go z tyłu. Większy efekt zaskoczenia.
Stwierdził, bo trochę mu nie pasowało aby ta biegała ciągle z bronią w dłoniach. Tylko czy ta sukienka przewidywała jakiś... pasek, aby przypiąć do niego pochwę z mieczem? Raczej powinna. A jak nie, to dość wymownie spojrzał na Torvaliego i panią Peregrin. No bo... nie oczekiwali chyba, że ta będzie ciągle ten mieczyk nosić w swych drobnych dłoniach, prawda? Raczej nie. To by było... chłopak nawet nie był w stanie znaleźć słów aby to zjawisko opisać. Poza "głupotą". Umiała ona chociaż używać tego mieczyka? Shield nie kojarzył aby Ci oferowali jej jakiś szybki kurs w nauce walki, chyba że w momentach kiedy nie patrzył. Lub stwierdzili, że nawet amatorowi takie ostrze pomoże... i mieliby rację. Kompletny nieudacznik z mieczem jest groźniejszy od kompletnego nieudacznika bez miecza. Nie żeby coś chłopak teraz insynuował. Brieri mogła ich wszystkich powalić tak o. Do nieudacznika jej daleko.

W pewnym sensie, mając kwestię wojowniczej dziewczynki gotowej z nimi iść za sobą, starszy "brat" rozejrzał się w końcu po całej rodzince. Rumi... była. Zdawała się być taka jak zawsze, nawet mimo tych przejść. Może trochę bardziej starała się słuchać i nie obgryzała właśnie mebli, ale... nie można powiedzieć aby zaszła u niej jakaś wielka zmiana. Fix... z tego co spotykał go podczas nauk dla Brieri i poza nimi, jemu również nic nie dolegało. Neito natomiast... ehh...
Dość skrycie przypatrywał się jej przez chwilę. Trzeba było jej przekazywać rzeczy, a gestykulacje Rumi pewnie najlepszą metodą nie były tak długo jak nie prowadzili kabaretu - czego pewien być nie mógł. Ponownie zamierzał wykorzystać swój zaufany rysownik, do notowania na bieżąco tego co wszyscy mówią. Po co? Po to, aby w momencie przerwach w rozmowie pokazać dziewczynie zeszyt. Znając ją, ta mogła mieć zwyczajnie wywalone w ich próby ułatwienia komunikacji, jednak mogła też z nich skorzystać. Shield nie wiedział. Zależało pewnie od jej humoru, a ten nie wyglądał na najlepszy, co częściowo było powodem jego zmartwień.
Widział w niej... złość, w pewnym sensie. Złość mogła powodować pochopność, a na przyszłym egzaminie, to im najmniej było potrzebne. Chłopak więc, jak to już zawsze miał w naturze, postanowił obserwować sytuację. I interweniować, gdyby ta zbyt bardzo się rozhuśtała. Miał nadzieję jednak, że do niczego takiego nie dojdzie. Oby jak najmniej komplikacji... nawet jak patrząc na ich ostatnie przygody, totalnie im brak komplikacji nie wychodził. Aż sprawdziłby tarota, gdyby nie był teraz zajęty pisaniem tego co mówił Torvalii. Jak i, odnotowywaniem samemu w głowie tego co mówił. O Łowcach. O tym kim byli i co robili. "Elita" ludzkości? I oni, grupka która ledwo zdała egzamin na przemytników, miała zostać tą "elitą"?
Shield oparł się wygodniej o kanapę i... nie wiedział co z tym faktem zrobić. Zwyczajnie. Czekał na nich test, który miał pokazać że są elitą. A nie byli. Z wyjątkiem Brieri, nie zaliczyłby nikogo z nich do takiej elity. A już na pewno, nikogo kto byłby w stanie pokonać 100 ludzi tak o. Potrzebowaliby do tego tej nieznanej mocy. Czy to nie działało tak, że dopiero kiedy będą w stanie pokonać 100, będą zasługiwać na status łowcy? A może po zdaniu egzaminu nie staną się nimi pełnoprawnie, tylko otrzymają bardziej status rekrutów, którzy nie dorastają prawdziwym łowcom do pięt? Zdanie tego egzaminu, zdawało się bardziej brzmieć na test "kto ma potencjał aby zostać łowcą". Tyle pytań... Torvalii jednak jeszcze mówił, więc Shield starał się je powstrzymać od wyjścia na jaw.
Podał im do obejrzenia licencję, której to chłopak przez chwilę się przyglądał nim podał ją Fixowi. Rozumiał jej zamysł i definitywnie była przedmiotem... cennym. Sama strona z informacjami mogłaby już wyjaśnić co nieco w sprawie ich poprzedniego zlecenia - a konkretniej kim była Brieri i czym była ta moc. Przynajmniej tak zgadywał. Zdecydowanie też była pomocna przy pracy szmuglera, a wybaczenie zabójstw było rzeczą... wobec której nie miał większych przemyśleń. Zwyczajnie, zanotował tą informację. Nie lubił konfliktu, jednak jego całe życie jako szmuglera się wokół niego kręciło. Nie uniknie go. A dla obrony swojej rodziny, był w stanie zrobić wiele. Ich mentor też powiedział coś o "sile jaką zdobędą w procesie zostawania łowcą", co niejako odpowiadało mu na jego wcześniejszą... niepewność. Ten test, nie będzie tylko testem, ale i swego rodzaju treningiem. A jeżeli będą mieli stać się silniejsi, znaczy że będą musieli wspiąć się na wyżyny swoich możliwości. Tak przeważnie działało nagłe zdobywanie siły. Co, tylko podkreślało, że egzamin nie będzie prosty. Oby tym razem ktoś nie połamał ręki.
- Jaka jest szansa na pojawienie się na egzaminie osób, mających tego typu moc o której to wiedzieć jeszcze nie możemy? I czy wiadomo coś o... jakichś szczególnie niebezpiecznych uczestnikach tego egzaminu? - zapytał, kiedy to nadszedł czas na pytania. Miał... miał ich więcej. Żadne jednak, nie wydawało się odpowiednie. Uzyskanie do nich odpowiedzi nic mu by nie dało, więc podszedł do ich egzystencji z obojętnością. To czy są gotowi na egzamin, nie miało już znaczenia. Musieli zwyczajnie przetrwać. A wiedza o potencjalnych przeciwnikach, była cenną rzeczą. Chociaż nie wiedział na ile Torvalii chciałby się nią podzielić. Sama myśl o wyzwaniach fizycznych wykrzywiała twarz Shielda, to też musiał jakiekolwiek ułatwienia zdobyć.
Nadszedł jednak czas, aby się zbierać. Ostatnie rozejrzenie się po pokoju, w celu sprawdzenia czy niczego nie zapomnieli. Upewnienie się co do zawartości swojego plecaczka, żeby tej standardowej pasowała. Może dalej mieli noże i krótkofalówki od Torvaliego, które mogliby wykorzystać? Nie był pewien. Upewniając się jednak, że wszystko chyba wszyscy wzięli, wyszedłby z pokoju za resztą. Obecności osła, jak i jego zdolności, już nawet nie kwestionował. Najłatwiej było właśnie jemu podpiąć łatkę "magiczne i nietypowej" istoty. Definitywnie bardziej na taką wyglądał niż taka Brieri. Kwestionowanie, jaką to miał moc, mijało się z celem. To też nie próbował tym razem. Kiedyś się dowie. Najlepiej po egzaminie. Od razu po.

Czy to że po 10 minutach znajdowali się w kompletnie innym miejscu było podejrzane? Jak najbardziej. Czy była to kolejna rzecz, jaką postanowił podpisać pod "magiczne zdolności osła"? Yes. Mogli równie dobrze przez jakieś między-wymiarowe piekielne wrota przejechać, a oni siedząc w wozie by nie wiedzieli. Mógł pędzić z zawrotną prędkość, a mogli nawet poszybować jakby osioł był Rudolfem a oni Mikołajem. Nie miało to jednak znaczenia dla Shielda. Nie musiał myśleć jak walczyć z osłem, więc obojętność jaka lubiła się go trzymać ładnie się teraz mogła pokazać. Szczególnie, kiedy też Rumi zaczęła "opiekować" się ich pokojówką. Co z tego wyjdzie? Nie był pewien. Najstarsza dziewczyna jednak definitywnie miała dobre intencje, to też nie zamierzał zbyt mocno ingerować w jej... "robotę". Nie zamierzał kwestionować. Jedynie kiedy sytuacja faktycznie by tego wymagała. Inaczej, mógłby taką Rumi urazić. A tego nie chciał.
- Już lepsza byłaby śmierć od sprzątania kibli przez rok... - skomentował pożegnalne słowa, jak ich instruktor już odjechał, trochę z uśmiechem. Nie żeby faktycznie tak uważał. Zwyczajnie... ten ciemny humor był potrzebny, aby on sam się trochę rozluźnił. Nawet jak nie wiedział, czy faktycznie pomoże to reszcie poza Neito. Nie widział swoich słów na tyle istotnych by je jej przekazać.
- Podstęp. Żartują sobie z nas. - wyjaśnił Brieri, widząc jej pytające spojrzenie co do powolnego osła. I faktycznie tak zapewne było. Osioł, w żadnym poprzednim etapie podróży, nie zdawał się specjalnie szybki. Nikt jednak, nie mówił że szybkość podróży była taka dzięki osłowi. Teraz, chłopakowi nawet się trochę zdawało, że wcale nie zjawili się szybko. Zwyczajnie, upływ czasu jaki odczuli był dużo mniejszy od rzeczywistego. Podrapał się trochę po nieistniejącej bródce. Powóz, w którym czas płynął wolniej? Definitywnie nie byłaby to żadna nowość. Znaczy byłaby, ale w tej fali nowości, dość dobrze się skrywała.
W każdym razie, udali się na północ. Ludzie, jak dało się zauważyć, zbierali się. I nie było ich mało, to definitywnie nie. Shield już analizował najbliższy ich teren. Raczej, nie był on przypadkowy. Test powinien się tu odbywać, więc mogą być jakieś pułpaki. Brieri jednak dzielnie ruszyła ciągnąc ze sobą Rumi, to też trzymał się blisko dziewczyn. Bo nie wypadało ich zostawiać samym sobą...

Myśl, co by duet Rumi i Brieri dokonał, był myślą którą Shield bardzo szybko wyeliminował ze swojej głowy.

Dodatkowo, jak się po parunastu minutach okazało, nie tylko oni startowali w tym egzaminie. Głos, dość rozpoznawalny mimo tego że słyszał go jedynie raz. A głosowi, towarzyszyła twarz. A tej twarzy, towarzyszyła demonica, którą... spodziewał się ponownie spotkać. Można powiedzieć, że byli z tego samego "rocznika" co do zdania egzaminu. W pewnym sensie, para ta mogła być ich... rywalami. Przyszłymi rywalami. Chociaż, skoro już teraz brali udział w tym wydarzeniu, to nie było wykluczone że przyszłość nadeszła wyjątkowo szybko.
Był jednak jeden plus sytuacji. Demonica, nic już od niego nie chciała. Tym razem na swoje widły wzięła Fix'a, a jego starszy brat mu współczuł. Naprawdę. Właśnie dlatego odwrócił wzrok, totalnie nie próbując go uratować.
Byle mnie się znowu nie doczepiła.
Survival of the fittest, as they say.
Z tego też powodu, nie zwracał na siebie uwagi odpowiadając na pytanie Rumi, która stanęła naprzeciwko demonu i się przedstawiła. Podobnie Brieri, odważnie jak anioł stanęła naprzeciw demonowi, po czym jak anioł z wyrzutem na niego patrzyła.
- Nie...? - zapytał, nie do końca wiedząc co mogła chcieć powiedzieć. Hmmm... - Nie... dotykaj? Dokuczaj?
Zasugerował, i był pewien, że Brieri i tak by nic z jego sugestii nie zrozumiała. No bo, samo powiedzenie słowa, nie oznaczało wiele jeżeli ta go nigdy nie znała. Pewna kwestia jednak, trochę go... spowolniła. Jego umysł, znaczy się.
- Żona? - zapytał trochę zdziwiony, przeskakując wzrokiem między nimi i uświadamiając sobie jedno. Ci ludzie, czerpali przyjemność z szarpania czyimiś nerwami lub uczuciami.
Nie mógł powiedzieć, że jakaś jego część tego nie szanowała. Kiwnął jednak głowa w stronę Brieri, kiedy zauważyli że ich drużyna się rozszerzyła, i położył rękę na jej głowie. Zatrzymał się. Po krótkim zastanowieniu, zarzucił na nią kaptur jeżeli nie miała go już założonego. Jeszcze by ją ktoś jakimś cudem rozpoznał. Zainteresował się zbytnio.
- To Brieri, najsilniejsza dziewczynka jaką pewnie poznacie. - przedstawił, po czym zabrał rękę. Nawet gdyby chcieli bardziej pogadać, nie było im dane.
Egzamin, właśnie się zaczynał.
Pozornie, sporą część zapowiedzi można było zignorować. 3974 uczestników. Ważna rzecz. Starzy wyjadacze? Niebezpieczna rzecz. 100 razy niższa zdawalność od przeżywalności?... jakoś, z tym faktem, Shield zdąrzył się już pogodzić. Że będzie to walka o życie. Kolejne ważne informacje. Celem był ośrodek wypoczynkowy na najbliższej górze. Problematyczne. Przeszkody na szlaku turystycznym? Jeszcze bardziej problematyczne. Późniejsza "kłótnia" między organizatorami? Mogła być równie dobrze próbą zastraszenia. Limit czasu? 12 godzin. Stado biegnących ludzi?
Game on.

Propozycja współpracy. Nie była głupia. Póki czerpali z czegoś wspólne korzyści, raczej nie podkładaliby im nogi. Kiedy jednak przestaną... nóż w plecy to może być najlepsza rzecz jaka ich spotka. Przeleciał jeszcze tylko wzrokiem po swoich towarzyszach, szukając jakiejś dezaprobaty.
- Pewnie. Jaką trasę wolicie? - stwierdził bez większych przeszkód, obserwując jak to Neito już sama zaczyna odchodzić a Rumi rusza aby ją zatrzymać. Trasy, trasy... wbrew pozorom, aż tak wielu możliwości tutaj nie było. Albo z szlakiem, albo poza szlakiem. Co było bezpieczniejsze? Być może, wyzwania rzucone przez organizatorów były bardziej logiczne. Czysta wspinaczka zdawała się być typowo testem siły fizycznej. Nie było jednak wykluczne, że "niespodzianki" by ich natychmiasto wyeliminowały. Był to trochę hazard, obranie tej ścieżki której im odradzano. Zasady są jednak po to, aby je łamać, prawda? Szczególnie w ich zawodzie. - Odradzają szlak, ale jednocześnie może być on dalej lepszą opcją. Na pewno ktoś go obierze. Moglibyśmy trzymać się trochę z daleka, i obserwować jakie "niespodzianki" napotkają. Dobrą opcją też jest, według mnie, zejście ze szlaku ale trzymanie się go stosunkowo blisko. Tam gdzie był wybudowywany, zapewne jest bardziej przyjazny teren do podróży.
Przynajmniej tyle był w stanie ocenić z tej odległości. Nie miał doświadczenia w chodzeniu po górach, a nie wiedział czy ktoś ma. Swoją drogą... czemu o to nie zapytał od razu?
- Ma ktoś doświadczenie w chodzeniu po górach lub lasach? - zapytał, bo taka informacja też mogła być dość ważna. Pewno była. Ktoś mógłby ich lepiej pokierować, a on by tylko uważał na utrudnienia przygotowane przez organizatorów. Sam był bardziej... miastowy. Niestety.

Wpatrywanie się w parę która to do tej pory była odpowiedzialna za dziewczynkę, nie przynosiło żadnych skutków. Gdzie ich jakieś poczucie odpowiedzialności za danie jej broni? Zgubiło się gdzieś po drodze? Chłopakowi wręcz częściowo się zdawało, że nawet Brieri trochę z politowaniem powiedziała mu te "okej". Na pewno tak jednak nie było. Definitywnie był to wytwór jego wyobraźni. Na 100%.
Westchnął tylko, jakby częściowo się poddając. Współpracowanie z ludźmi potrafiło być ciężkie.
Na odpowiedź jaką zaoferował mu Torvalii, kiwnął tylko głową. Nie było potrzeby jakoś faktycznie tego komentować. Maksymalnie przewidywał 2 takich użytkowników, co oznaczało że powinni być... "bezpieczniejsi". Bo do faktycznego bezpieczeństwa, to mieli daleką drogę. Nie na tym egzaminie, nie w tym składzie, nie bez potrzebnego doświadczenia. Jakiego? Sam nawet nie wiedział. Był jednak pewien że im go brakowało. Już poprzednia robota i egzamin miały być bezpieczniejsze... wszyscy wiedzieli, jak te rzeczy się skończyły.

Fix zniknął na chwilę w magazynie, a po co, tego dowiedzieli się już w wozie. Karocy skaczącej w czasie. Krótkofalówka - której to wcześniej szukał w swoim plecaku i właściwie nie miał zielonego pojęcia gdzie mogła się znajdować -, a także... uprząż? Shield patrzył na nią przez chwilę, zastanawiając się na ile im się przyda, po czym ostatecznie wzruszył ramionami. Na pewno nie zaszkodzi. Nie powinna zaszkodzić. Sam na siebie zarzucił ten sprzęt i przyczepił do niej otrzymaną krótkofalówkę. Oczywiście, upewniając się że ta nie leży zbyt luźno. Na prośbę Brieri rzecz jasna, odpowiedział lekkim uśmiechem i kiwnięciem głowy. Najpierw upewniając się że ta wystarczająco ciasno wszystko zapięła, bo jej sukienka trochę... nie współpracowała z zamysłem uprzęży, a następnie przyczepiając miecz do pleców. Tak, aby ten nie zahaczał o podłoże, i żeby nie przeszkadzał jej zbytnio w normalnym chodzeniu.
- Spróbuj go wyciągnąć parę razy, bo może być to niewygodne. - stwierdził, z racji że no... nie miała chyba doświadczenia. I głupio by było, gdyby w ważnym momencie jej miecz zaczął się gdzieś w pochwie. Prosta rada, od Shield-sensei'a, nie mającego żadnego doświadczenia w broniach.

Bogowie definitywnie ich nie chronili. Nie kiedy pojawiła się w tym miejscu demonica. Przeciwko takim wrogom, to nawet tarcza nie pomoże, więc skutecznie zminimalizowała ona straty.
Anioły rzecz jasna miały większą szansę pomóc, tak jak zrobiła to Brieri. I... Rumi. Rumi aniołem nie była, ale stworzeniem stosunkowo niewinnym na pewno. Chociaż... jak się po chwili miało okazja, jej niewinność częściowo została splamiona przez Demonicę. W sumie, patrząc na Brieri która zasłaniała swoje oczy, jej niewinność niejako też.
Shield tam sobie patrzył. I nie komentował. Nawet... nawet nie wiedział jak mógłby, poza powiedzeniem rudowłosej że jest trochę zbyt napalona. Niektórzy zapewne chodzili w takim stanie 24/7, ale też nie byli tak otwarci ze swoimi zapędami. Przynajmniej, najstarszy chłopak w tej drużynie nie znał takich przypadków. MJ była więc na tyle specyficzna i nietypowa, że jego procesor próbując jakoś lepiej przetworzyć jej egzystencję wyrzucał mu na twarz, wielki, soczysty.
ERROR.
A z racji że Rumi była Rumi, i nie do końca ogarniała co się stało, nie czuł jakoś większej potrzeby bronienia swojej familii. Nie przed takim zagrożeniem. Wygrała więc jego obojętność, preferencja pójścia po najniższej linii oporu... i instynkt przetrwania. Nie można o nim zapominać. A rozmowy między dziewczynami, usłyszeć średnio usłyszał. Jedynie odpowiedź Rumi, która... nic mu nie mówiła.
- Też mam taką nadzieję. - odpowiedział Curtowi, kiedy to już udało im się przejść do kolejnego tematu, i ten klepnął go po plecach. Pewnie nie do końca wierzył Shieldowi, ale... to i lepiej. Ostatecznie, byli przeciwnikami. Będą zapewne przeciwnikami pod koniec dnia. Zbyt wielka wiedza Curta o nich, mogłaby być niekorzystna. Jego nadzieja jednak, była prawdziwa. Bo Brieri używająca swojej mocy raczej nic dobrego nie oznaczała.
- Z jedną ręką nawet ona miałaby problemy. - stwierdził, dodając swoje 3 grosze do słów Fix'a. Neito... pewnie mogłaby się przebić przez cały tłum, w swoim najlepszym stanie. Teraz? Teraz do niego trochę jej brakowało. Tak z... 3 rzeczy. - No, skoro nikt nie ma nic przeciwko, to możemy ruszać.
Wolał to powiedzieć teraz, kiedy to Rumi i Brieri udało się na chwilę zatrzymać Neito. Było to niesamowite dokonanie godne otrzymania medalu. Wątpił jednak aby dały radę dłużej ją utrzymać na "smyczy", to też ich jeszcze większa grupka musiała się powoli zbierać. A przez powoli, miał właściwie na myśli szybko.
Na polanie nie zostało wiele osób, jednak 2 z nich postanowiły się jeszcze do nich odezwać gdy przechodzili. Życzyli im powodzenia. Nie kojarzył ich. I tak jak Rumi niezbyt się to spodobało z tego co usłyszał, tak Shield zwyczajnie kiwnął głową.
- Dziękujemy. - stwierdził prosto, grzecznie z typowym uśmiechem jaki posyłany był nieznajomym, ale za którym nie było jakichś większych emocji. Mikrofon by wskazywał na to, że to ona była osobą wcześniej ogłaszającą zasady. A robienie sobie wrogów z takich osób, mogło wychodzić niekorzystnie. Robienie z nich przyjaciół natomiast... hmmm... potencjalne bonusy. Tak działał świat.
Shield postarał się porównać głos dziewczyny, i ten który słyszał przez mikrofon, tak zwyczajnie z ciekawości czy faktycznie to była ona. A może inni uczestnicy? Ostatecznie... nie miało to większego znaczenia. Życzyli im powodzenia i tyle. On powiedział "Dziękuję" i tyle. Koniec historii, z potencjalnym bardziej przyjaznym początkiem ich przyszłej historii. Chłopak nawet nie zwrócił uwagi na to że ci nie zdziwili się wiekiem Brieri, a sam nie zwrócił uwagę na wiek innych uczestników. Zwyczajnie... byli tutaj. Brali udział. Ich wiek, nie miał większego znaczenia, skoro ktoś uznał że nadawali się na elitę ludzkości.

Ścieżka... była. Prawdopodobnie, nigdy w życiu nikt z nich nie widział takiej ilości zdewastowanych ludzi w jednym miejscu. Gdyby ulice ich miasta tak się ciągnęły, to byłby to całkiem spory... skandal. W pewnym momencie jednak, nastali brakujące kończyny. Uświadomiło to im już bardziej jak bardzo teren ten był niebezpieczny. Przypadłość Neito nie wydawała się tutaj niczym specjalnym. Palisady jakby mówiły, że na szlaku znajdowali się obrońcy przez których grupy ludzi postanowiły się przebić siłą. Otoczenie jednak... nie było przyjazne. I tak jak nie miał zbytnio wątpliwości w to, że większa część drużyny jest w stanie przetrawić takie widoki, tak jego wzrok spoczął na Rumi i Brieri. Ta pierwsza, zdawała się bardziej uważna. Dobrze. Nie mogli się rozluźniać. Ta druga? Nie wiedział. Na wszelki wypadek jednak, nie spuszczając wzroku na dłużej z otoczenia, położył dłoń na jej głowie. Tak jako potencjalne wsparcie emocjonalne... chociaż nie miał pojęcia czy to zadziała.
Spokojna lecz makabryczna droga w końcu została przerwana przez... spadających zboczeńców. Tak, mocno skrótowo, opisałby ich Shield. Jeden miał maczetę, drugi łańcuch, a trzeci... nie miało to znaczenia, skoro się nie ruszał. Już po pierwszych ich słowach, wiedział że są to osoby bliższe tym... bezmózgim. Niezbyt wychowanym, nawet przez ulicę, patrząc na ich jakże proste żądania i pewność siebie. Nie powinni być. Nikt nie powinien tutaj być, tak długo jak nie miał jakiegoś asa w rękawie. Curt, powiedział dobrze, że nie była teraz pora na mentalne gry. Nie z tymi przeciwnikami, chociaż z jakiegoś powodu MJ raczej by nie przeszkadzało chodzenie nago po górze. Do walki... no, dość szybko doszło. Neito nawet nie słysząc pierwsza się na nich rzuciła, a Rumi za nią podążyła. Dwie, bardziej dzikie "postacie" w ich drużynie. Shield nie ruszył tuż za nimi. Zerknął najpierw na Curta, Fixa, a na końcu na Brieri. Zawiesił wzrok na dwóch pierwszych.
- Zajmiecie się tym z maczetą? Błąd w walce z nim, pewnie bardziej kosztowny niż z tym od łańcucha. - stwierdził, porównując niebezpieczeństwo obu broni. Łańcuch definitywnie oferował nietypowy sposób walki, ciężki do przewidzenia, jednak jednocześnie ból jaki sprawiał używany przez amatora musiał być mniejszy. Dobry przeciwnik dla Rumi i Neito, innymi słowy. Maczeta... nie chciały, żeby któraś z jego dziewczyn straciła rączkę, to potrzebny był do niego ktoś bardziej uważny. - W między czasie spróbuję dojrzeć ich słabsze punkty i na nie "nadepnąć". Brieri, dołączysz do nich jak dam ci znać, dobrze?
Zapytał się na koniec dziewczynki. Ich przeciwnicy byli sporą niewiadomą, to łatwiej było najpierw zobaczyć kto będzie bardziej problematyczny. Nie wiedział też co potrafi demonica, to nie mógł ingerować w jej działania. Nóż Curta mówił chociaż trochę.
Nie wiedział, czy posłuchają się ludzie jego sugestii. Chłopak zrzucił swój plecak na ziemię by nie przeszkadzał, i wyciągnął nóż. Wiedział co musiał zrobić. A była to... obserwacja ich przeciwników i otoczenia. Dość uważna. Próba analizy ich ruchów, nawyków, standardowych zachowań... wszystkiego, co pozwoliłoby nakierować jego drużynę na lepszą metodę ataku. Znalezienie w terenie czegoś, co mogliby wykorzystać na swoją przewagę. Szukałby też luk w ich obronie, jakie mogłyby powstać w wyniku walki z resztą drużyny. Nie mógłby wykrzyknąć dosłownie gdzie one się znajdują, dlatego przekazałby swoją wiedzę Brieri. Powiedział jej na ucho, kiedy jest najlepszy moment na atak któregoś z przeciwników. Miał dylemat czy powinienien posyłać ją, czy lepiej sam by się nie nadał do tej roboty. Jak źle to jednak brzmiało, był to dobry test dla Brieri. Gdyby podzielność uwagi jaką posiadał nie starczała, to bardziej skupiłby się na przeciwniku z łańcuchem. Ten z maczetą miał, według Tarczy, groźniejszych przeciwników.
Shield był jednak Shieldem. Szansa że ktoś z drużyny nagle będzie poważnie zagrożony, była wielka. Wykorzystałby wtedy całą swoją wiedzę jaką zebrał dzięki obserwacji, i natychmiast ruszył im na pomoc. Nawet krzyknął, co mogliby zrobić aby jakoś siebie uratować. Bez wiedzy w tym momencie, ciężko było o konkrety.

Młody chłopak dla własnego ego, postanowił kompletnie zignorować uczucia jakie kryły się za spojrzeniem Brieri. Na pewno nie patrzyła na niego pobłażliwie. Na pewno właśnie teraz w myślach z jego logiki i starań się nie śmiała. Nie mniej jednak, chłopak przyglądał się temu że wielkość miecza okazała się zbyt wielkim przeciwnikiem, i przerastała ją tak bardzo, że ta miała problem z wyciągnięciem broni. Ba, nawet kompletnie nie była wstanie bez zdejmowania uprzęży co...
Shield nawet nie chciał komentować efektywności takiego zabiegu. W takim wypadku jedynym plusem dla Brieri byłoby to że ma wolne ręce i nie musi ciągle ostrza trzymać. Czy był to wielki plus?... to zależało, od tego co ich spotka. Coś mu się zdawało, że częściej będzie machała mieczem niż podawała komuś rękę. Rzecz jasna, chciałby żeby było inaczej, ale na egzaminie na którym można było zginąć... walka zdawała się nieunikniona. Lub bardzo ciężka do uniknięcia. Westchnął ostatecznie i pokręcił głową. Niech już będzie jak jest. Najwyżej będzie wyciągał jej miecz za każdym razem, chociaż to prosiło się tylko o moment kiedy Brieri nie będzie w zasięgu ręki.

- Jak dziecko, dosłownie... i wychowane w dziczy. - odpowiedział MJ kiedy ta wspomniała o zacofaniu Rumi. No... nie mógł zaprzeczyć temu, że na swój sposób było to zacofanie. Nie... definitywnie było to zacofanie. Bez dwóch zdań, patrząc na środowisko w jakim żyli. Brieri zdawała się wiedzieć więcej rzeczy od Rumi i bardziej... pasowała do funkcjonowania w "nowoczesnym" świecie. Ich najstarsza "siostra"?... Nie tak bardzo. Szanse na to, że ktoś by postanowił ją wykorzystać a ta nie byłaby świadoma, były wielkie. Podobnie, zmanipulowanie jej prawdopodobnie nie byłoby takie trudne dla profesjonalisty - chociaż największy atutem i wadą dzikiej dziewczyny była nieprzewidywalność, więc różnie mogło coś takiego się skończyć. W skrócie? Tak, Rumi była opóźniona w pewnych - nawet wielu - kwestiach.

Komentarz Fix'a co do wejścia bandytów... no Ci nie odpowiedzieli na niego. Aczkolwiek, Shield nie był w stanie się nie zgodzić. Stoczyli się z góry, zapewne przegrywając jakąś walkę lub wpadając w pułapkę, po czym stwierdzili że zaatakują losowe osoby jakie spotkają. Czy było to mądre? Niezbyt. Właściwie, tarcza drużyny nawet nie wiedziała jak oni znaleźli się na tym egzaminie. Łut szczęścia? Jakieś faktyczne ukryte umiejętności? Nie wiedział.
Walka się zaczęła, i nie trwała długo. Fix zgodził się zadziałać z jego planem i wraz z Curtem ruszyli w stronę jednego przeciwnika. Gwen i Rumi... no, im nawet nie miał co mówić, skoro te już ruszyły. Neito zdawała się też mieć problemy, chociaż nie wiedział czy mógł bycie ciągniętą za włosy uznać za taki wielki problem. Lub ranę. Nie, jeżeli przeciwnik nie wykorzystał tego z racji interwencji Rumi.
W tym czasie, Fix z Curtem okazali się ciut bardziej zgranymi trybikami niż dziewczyny w ich drużynie. Bez żadnych problemów obeszli każdą próbę ataku pana z maczetą, który okazał się dużo mniej groźniejszy niż Shield początkowo zakładał. Curt był tym który ich przeciwnika zabił, a "starszy brat" tej drużyny... zignorował na ten moment ten fakt. Dalej musiał analizować, nie było czasu na jakieś moralne dywagacje, nie kiedy na tym egzaminie toczyły się wszędzie walki o życie.
Dojrzał otwarcie w "gardzie" przeciwnika. I dając znać o tym dziewczynce, ta ruszyła do akcji, sprawiając że Shield jeszcze uważniej zaczął sytuację obserwować. Oceniając "kompetencje" Brieri i na ile mogli by jej "używać" w potencjalnych konfliktach tego typu. Brzmiał to okropnie, ale nikt nie mówił że Shield był w 100% przyjemniaczkiem. Ich robota na to nie pozwalała. Dziewczynka zresztą, pewnie byłaby nawet urażona gdyby kazał jej trzymać się na uboczu, więc nie było takiej możliwości. A moment, kiedy ich najmłodsza członkini wbiła miecz i następnie kopnęła go z półobrotu czy kij wie co, zabijając gościa?
Chłopak nie wiedział czy to był moment, kiedy przestał mieć pytania czy zaczął. Program Shield.exe przestał działać.

Klepnięcie Curta dopiero go zrestartowało. Mrugnął parę razy, i wzrokiem obejrzał ponownie całą sytuację, jakby przypominając sobie co się stało. Rzecz jasna, jego spojrzenie ostatecznie padło na Brieri, która zdawał się wyczekiwać pochwały. Zerknął na mężczyznę obok, który akurat rzucał komentarzem co do ich krwiożerczości.
- Jakby... - zaczął ponownie wzrokiem wracając na Brieri. - Chyba gdybyśmy byli bardziej krwiożerczy, to bym zaczął się obawiać o przyszłość tej drużyny.
I była to prawa. Wraz z Fixem starali się bardziej zadbać o te skomplikowane myślowo tematy, zostawiając dziewczynom te prostsze. Przynajmniej generalnie tak to wyglądało, rzecz jasna z wyjątkami. One jednak nie miały kombinowania we krwi tak jak oni, oj nie. A po tym prostym komentarzu? Położył swoją dłoń na głowie Brieri i uśmiechnął się do niej lekko.
- Dobra robota. Efektywna. - skomentował kiwnięciem głowy i... no nie było to kłamstwo. To było bardzo efektywne, a co gorsza - efektowne. W między czasie, pomagając jej z powrotem ubrać miecz, nie mógł nie uciec myślami ponownie do faktu że zabili właśnie 2 osoby. Czy było mu z tym źle?... Trochę obojętnie, gdyby miał być szczery. Wolałby nie zabijać ludzi, ale ostatecznie nie czuł aż takiego wielkiego obowiązku powstrzymywania się od tego. Nie kiedy zależało od tego życie jego rodziny. Próba powalenia ich bez zabijania byłaby... dużo bardziej niebezpieczna dla wszystkich. Stało się? Stało. I tyle. Tym bardziej, że ich przeciwnicy nie byli kimś, kogo było mu szkoda.
Bardziej miał dylematy co do tego, że Brieri zabiła kogoś bez mrugnięcia okiem. Nie wydawała się też tym przejęta co... według chłopaka nie było dobrym znakiem. Nie był pewien jak została wychowana, ale wolałby żeby nie była ona dziewczynką zabijającą osoby - nawet tylko te złe - bez specjalnego mrugnięcia okiem. Samolubna myśl z jego strony. Czy było to jednak miejsce, na jakieś próby zmieniania jej podejścia, lub lepsze poznanie tego co myślała? Nie. Szczególnie kiedy bariera językowa ich jeszcze ograniczała. Nie był nawet pewien czy powinien próbować poruszać ten temat, już będąc w stanie sobie wyobrazić znaki zapytania nad głową Brieri o co mu chodzi. Jeszcze by to na gorsze wyszło.
- Zrobione. - powiedział kiedy już mieczyk z powrotem znalazł się na jego plecach, uśmiechając się do niej lekko, nim spojrzał na resztę ekipy. Curt chciał ruszać. To było zrozumiałe. Gwen... chłopak przyglądał się temu jak ta kopnęła trupa i w jego oczach pojawiła się lekka irytacja. Dlaczego? Po cholerę? Mogłaby chociaż nad trupami się nie znęcać, dresiara walona. Mógł to jedynie skomentować otwarcie zmęczonym westchnięciem, nie chcąc ani trochę rozwiązywać jej problemów z agresją. Nie tutaj, nie kiedy musieli dalej czujnie działać. Co do reszty... nie spodziewał się, żeby Rumi jakoś specjalnie była przejęta śmiercią, podobnie zresztą jak Fix. To trochę nie w ich stylu.
- A, właśnie. Dobra robota drużyno. - powiedział głośniej, bo w sumie to wszyscy dobrze zadziałali i doceniał to. Wyszli praktycznie bez szwanku. Gwen chciał wcześniej pokazać kciuka w górę, ale... nie po tym kopnięciu trupa. To było zbyt niesmaczne dla niego. Nie dostanie okejki.
- Możemy ruszać, tylko teraz musimy być już bardziej ostrożni. Fakt że Ci się stoczyli, oznacza że zbliżamy się do jakiejś "przeszkody". Tak długo jak to inni uczestnicy to może nie będzie tak źle, ale jeżeli to te pozostawione przez organizatorów... - zakończył temat wzruszając ramionami. Bo tyle o tych przeszkodach wiedzieli. Nic. Być może będzie to moment kiedy będą musieli zejść ze ścieżki, ale to dopiero się okaże.
Przed wyruszeniem podszedłby tylko jeszcze do mężczyzny, który został powalony przez Curta i Fix'a. Wziął jego maczetę, łapiąc za ostrze tak żeby się nie zranić. Pokierował rękojeść w stronę każdego członka drużyny. Z wyjątkiem Brieri, ona już miała swój mieczyk, a maczeta wymagała siły.
- Nie chcecie może? - zapytał, tak dla pewności. Maczeta dobra rzecz. Zdawała się pasować z charakteru i stylu walki najbardziej do Neito, ale ta mogła woleć stare dobre pięści. Fix był kolejną osobą, która mogłaby się na maczetę skusić. Rumi... nie miał bladego pojęcia czy do niej by pasowała. Ale ostatecznie, jeżeli nikt by nie chciał, to sam dla siebie by wziął i przypiął z boku do pasa. Niby nie walczył na froncie, ale broni nigdy zbyt dużo. Ciekawe tylko czy typek miał na nią pochwę/pokrowiec.
A jak już ruszyli, to Shield szedł trochę bardziej z przodu, wzrokiem uważnie obserwując otoczenie. Mógł mieć tylko nadzieję, że niebezpieczeństwo uda mu się dojrzeć nim te uczyni ich życie piekielnym.

Shield spojrzał tylko na Rumi, kiedy ta stwierdziła że nie jest opóźniona. Potem jeszcze potwierdziła, że zawsze na czas. Miał ochotę trochę się zaśmiać, tak smutnawo. Patrzył na nią przez chwilę, nieświadom wzroku współczucia jaki jej posyłał. Biedna Rumi. Świat jeszcze ją zrani przez tą "inność", lub jak to przez których było nazywane - "opóźnienie". Nie mniej jednak, nie był to problem na teraz. Ani, prawdopodobnie, na najbliższe parę godzin. Być może nawet, jak dobrze pójdzie, parę stuleci. W końcu mieli robotę do wykonania.
Przechodząc więc do ważniejszych rzeczy, ludzie definitywnie mogliby kwestionować jego dwa nowo zdobyte oręża. Właściwie oba ukradzione, jedno od Brieri, drugie od trupa.
Czy powiedzenie, że coś poszło nie tak z jego oddaniem Brieri jej broni, a także rozdaniem maczety, byłoby nie na miejscu?
W każdym razie, coś poszło nie tak. Ostatecznie jednak, on sam wzruszył ramionami. Zdecydował się jednak trochę zignorować spojrzenie pełne wątpliwości jakie otrzymał od młodszej dziewczynki. Ale potężniejszej, o tym nie mógł zapominać. Przynajmniej... no... "fizycznie". Jak dorosła i silna była mentalnie, tego jeszcze w pełni nie wiedział. Na pewno ponad swój wiek, patrząc jak sobie radziła z tą sytuacją gdzie wylądowało w kompletnie nieznanym środowisku pośrodku kompletnych nieznanych osób. I nie miała problemów z zabiciem kogoś kopnięciem smoka jak to postanowił tamtą sytuację nazwać Shield.

Każdy jednak, zrobił to co chciał. I było to świetne! Dzięki temu w końcu mogli ruszyć dalej, aż do momentu kiedy zaczęli słyszeć... krzyki. Krzyki, szczęk broni, hałas ludzki... wszelakie odgłosy związane z wielką bitwą.
Dogonili front.
Potencjalnie, jego sporą część. A przynajmniej tak myślał chłopak. Z racji, że Fix postanowił iść z przodu, to on pierwszy miał wgląd w sytuację. Tylko... chwilę nie wracał. Patrząc na chłopaka w oddali niepewnie, a także trzymając dzielnie "swoją" maczetę w lewej ręce, Shield postanowił podejść do niego. Zobaczyć, co go tak zszokowało. A może to przez odgłosy, wydawało mu się że tak dużo czasu minęło, a w rzeczywistości upłynęło tylko parę sekund? Wtedy, niesłusznie by poganiał młodszego członka ich drużyny. Jak wielkie miało to jednak znaczenie?
A no właśnie, żadne. To zdecydował się tym nie przejmować. Nie mniej, cokolwiek się działo tam na tym polu bitwy, Shield chciał zobaczyć to na własne oczy.
- Zaczekaj tutaj z Rumi. - postanowił powiedzieć do Brieri, i spojrzeć na "psa pasternego", który to miał się owcami zajmować. Czy reszta wolała podążyć i też zobaczyć, czy zaczekać... to już była ich decyzja tak naprawdę. Odwrócił się jeszcze tylko do zakochanej pary z którą to współpracowali. Jego słowa, skierowana głównie do męża, jednak nie tylko. - Dobrze by było, jakbyś też zerknął na sytuację. Lub zerknęli byście.
Po tych słowach truchcikiem podbiegł do młodszego "brata", rozeznać się w sytuacji. I była ona... tak. Tak.
- ...Kurwa. - powiedziałby cicho do kompana nożownika, wzrokiem przelatując po całym polu bitwy. Nie skupiał się tak bardzo na konkretnych ludziach, tylko na ich ilości. Poza tym? Nie bał się. Nie mógł, bo w tym momencie, musiał totalnie wytężyć swój umysł. Nie było czasu na uczucia, tylko na rozwiązania ich problemów. Postanowił zrobić to, co robił najlepiej. Zacząć analizować.
Szukał detali, jakie mogłyby im pomóc zadecydować co teraz. Strome zbocza, wąska droga, przewrócone auto i te z karabinem maszynowym... jedna frakcja mordująca uczestników. Czy robiło mu się na ten widok niedobrze? Nie. Może i nie lubił konfliktów, ale Shield był osobą mającą zbyt bardzo obojętne podejście do życia. Chociaż, wraz z tą "dysfunkcjonalną rodziną", ilość takich momentów zmalała. Zbierając wzrokiem chyba wszystkie informacje jakie mógł, zerknąłby na Fix'a. - Cofnijmy się nim nas zauważą. Potrzebujemy planu.  
I jak by udało im się tego dokonać bez problemów, to byłoby świetnie. Miał starszy chłopak nadzieję, że w tym przypadku przysłowie "nadzieja matką głupich" nie było trafne.

- Nieciekawie to wygląda. Trwa bitwa, jak pewnie każdy wie. - minus Neito, ale ją poinformować będą mogli dopiero... później. Kinda. Właściwie to mógłby i teraz, ale musiałby każde słowo zapisywać, co byłoby mało efektywne dla dyskusji. - Uczestniczy są mordowani przez facetów w czerni. Ścieżka dość stroma, więc jakikolwiek błąd może się źle skończyć. Jeżeli chcemy ominąć tą "przeszkodę", to to będzie najlepsze miejsce na rozpoczęcie wspinaczki... co może być średnio dobrym pomysłem ogólnie.
W końcu, tutaj mieli szlak. Droga przez góry, była jedną wielką nieznaną, i kto wie jak mogłaby się skończyć.
- Możemy też spróbować... zakończyć bitwę. Minusy takiej akcji? Wysoka szansa że zginiemy przy popełnieniu błędu. Plusy? Dalej moglibyśmy iść ścieżką. Ilość uczestników egzaminu, byłaby większa. Ruszyliby przodem, i może podobnie jak do tej pory, przeforsowali by ścieżkę. Potencjalnie, mieliby u nas dług, chociaż ile osób faktycznie by nam pomogło z czegoś tak błahego, nie wiem. Ujmując krótko, bylibyśmy prawdopodobnie w stanie ich jakoś wykorzystać dla własnej korzyści.
No bo nie było co obijać w bawełnę, że to o to tutaj chodziło. Nie był szczególnie zainteresowany zostawaniem jakimś bohaterem, ale istniała spora szansa że mogliby wykorzystać tych co przetrwają dla własnej korzyści. A im więcej przetrwa? Tym więcej opcji wykorzystania ich. Prosta logika. Być może błędna.
- Szczerze, nie mam żadnego bezpiecznego planu dla tej sytuacji. Najbardziej ryzykowny a zarazem bezpieczny? Dostanie się do auta z ciężkim karabinem maszynowym, a następnie przejęcie go. Nie wyglądało na kompletnie zepsute, chociaż nie mam pojęcia jaki mógłby być stan amunicji w nim. Po przejęciu go... no, zaczęlibyśmy kontrolować pole bitwy. Jak tego dokonać?... - nie mógł się powstrzymać w tym momencie od westchnięcia. Położyłby maczętę jaką trzymał na ziemii i wyciągnął ze swojego plecaka rysowniczek (...miał swój plecaczek, prawda?). Na nim szybko namalowałby jak wygląda mniej więcej pole bitwy (taki rysuneczek jak mapka Dona, tylko ładniejszy).
- Podzielilibyśmy się na dwie drużyny. Jedna, maks 2 lub 3 osobowa. Zadanie? Przekradnięcie się stosunkowo niezauważonymi do auta z karabinem maszynowym. Przydałby się do tego stroje tych "złych", aby lepiej się wtopić w tło. Może zabić którychś uczestników dla pewności. Po zbliżeniu się na taką odległość aby nas nie podejrzewali, poczekalibyśmy aż druga drużyna wykona swoje zadanie i zaatakowali tych przy aucie. Druga drużyna?... Na drodze stoi przewalone auto, chybocze się na zboczu. Nie potrzeba wielkiej siły, aby je pchnąć... raczej. Co by to zrobiło? Zwróciło uwagę większej części pola bitwy. Raczej na staczające się auto, chociaż niewykluczone że bezpośrednio na drużynę numer 2 też. Stąd to największe niebezpieczeństwo. Musielibyście się szybko i po cichu cofnąć, wtopić w tło. Co by to miało na celu? Osoby pilnujące auta z karabinem, chcąc nie chcąc zwróciłyby uwagę na staczające się auto. Ludzka reakcja. I dałyby perfekcyjny moment do ataku. Wtedy, drużyna 1, starając się wykorzystać ich brak uwagi, zakradłaby się bardziej od górnej strony zbocza. Tak żeby nas nie zauważyli, dopóki ich bezpośrednio nie zaatakujemy.
Zatrzymał się na chwilę, dając ludziom wchłonąć informacje.
- Ilość rzeczy, jaka może pójść nie tak, jest ogromna. Wystarczy, aby karabin maszynowy był niedostępny do użytku. Zepsuty. Cokolwiek. Wtedy... hmmm... w takiej sytuacji, najprostsze będzie chyba mimo wszystko przedostanie się drużyny 2 do auta z karabinkiem. Siłą. Świadomość, że nie mogą nas po prostu zestrzelić, byłaby przydatna. Ale nie mogę wpaść na nic więcej, także... proszę was o uwagi. A najlepiej, o mniej ryzykowne plany. - to był ten moment. Ten moment, kiedy niepewność co do swoich planów jaką starał się ukrywać, wyszła na jaw. Chciał być pewnym siebie kapitanem drużyny aby nic poważnego im się nie stało, ale... ciężko w siebie wierzyć proponując taką akcję. Nawet jak w jego głowie brzmiało stosunkowo dobrze, przy najlepszych wiatrach.

Nie można jednak było kompletnie zapominać o Neito. Dlatego, po swoich ostatnich słowach, przekręciłby stronę w swoim notesiku i zapisał na nim plan jaki miał. I dlaczego uważał że jest korzystny. Dosłownie to samo co powiedział, tylko trochę krócej. Potem, pokazałby tekst Neito, aby ta też mogła coś... wytknąć. Dosłownie, na jego notesiku. Jeżeli dalej tu była, rzecz jasna.

Nikt z drużyny nie sprzeciwił się jego chęci sprawdzenia jak tam sprawy wyglądają u Fix'a. Świetnie, nie żeby spodziewał się aby ktoś faktycznie znalazł w tym jakiś problem. Nie poszedł z nim jednak mistrz noży Curt, a jego ruda żona. Czy go to zdziwiło?... Troszkę, tak szczerze powiedziawszy. Możne zwyczajnie przez to, że to on stwierdził wcześniej że to nie czas na żarty, kiedy rudowłosa "bawiła się" z przeciwnikami. Nie był przez to pewien, na ile MJ była dobra w analizie całej sytuacji. Wiedział na pewno, że dziewczyny w jego drużynie tej zdolności aż tak rozwiniętej nie miały - nie żeby był to jakikolwiek wyznacznik, patrząc na to jaka była Rumi i Neito.
Nie mniej, został zmolestowany ponownie. Tym razem jednak, szybko zabił czerwień na policzkach i spojrzał na kobietę neutralnym wzrokiem. Powoli... aczkolwiek powoli, przyzwyczajał się do jej perwersji. A może to zwyczajnie wina patrzenia przez chwilę na mordujących się ludzi? Ciężko aby teraz czuł się zawstydzony. Może, jak przestanie reagować, to jak znudzona zabawką MJ przestanie go zaczepiać?...
Tylko czy on chciał żeby ta przestała go zaczepiać?
Chłopak ostatecznie pokręcił głową, wyrzucając te myśli z głowy. Nope. Nie zamierzał bardziej się nad nimi zastanawiać. Jeszcze by się okazało że wpadł w sidła rudowłosej piękności.
Wrócili do reszty ich drużyny. Przedstawił swój plan, i pierwszym który jakoś się do niego odwołał był Fix. I nie mógł nie kiwnąć na jego uwagę głową. Robota grupy drugiej, definitywnie jest ryzykowna. Chociaż, na dobrą sprawę, na tym polu bitwy ryzyko będzie czyhało na ich życie ciągle. Obie grupy będą przyjmowały na siebie wielkie ryzyko. A potem, przyszła pora na uwagę Rumi. Shield zastanawiał się nad nią chwilę, przez którą to Curt i MJ byli w stanie rzucić swoje uwagi. Po czym uniósł rękę i pokazał cztery palce.
- Pierwsza kwestia Rumi, nasz mentor powiedział ilu osób z taką mocą się spodziewa. Podejrzewam, że stawianie kogoś takiego na naszej drodze, mijałoby się z celem organizatorów. Nie nazwali tej drogi nie do przejścia. Jedynie trudną. Druga sprawa, jeżeli ktoś wśród nich miałby tą moc, to nie toczyłaby się tam bitwa między dwiema... frakcjami, tylko jednostronna masakra. Trzecia sprawa. Nawet jak się przebierzemy... to jest duża szansa że Ci na końcu nas nie przepuszczą. W najlepszym wypadku, chociaż podejrzewam że już po drodze by zaczęli podejrzewać grupę o naszej wielkości. Czwarta kwestia, to nie tak że po przebraniu nikt na nas uwagi nie zwróci. Są osoby, chętne do zabijania tych "złych" za których się przebierzemy. Jest ogromna szansa, że dalej zostaniemy zamieszani w walkę. - podrapał się po głowie na sam koniec Shield. Większa ilość przebrań miała rzecz jasna sens, ale liczenie na to że ich zwyczajnie wyminą? Zbyt naiwne jak dla niego. Był to jednak jakiś początek i procesor w głowie starszego brata już zaczął "pracować" wokół planu Rumi. Chcąc go przybliżyć do najbardziej bezpiecznego i efektywnego, dla porównania. A Fix... poszedł po przebrania. W końcu tak czy siak, ich istnienie byłoby przydatne.

Uwagę chłopaka zwróciła jednak Brieri - i to dość szybko - kiedy to jęknęła. Odłożył na bok na chwilę plan Rumi i swój, obserwując dziewczynkę. Co się stało? Dlaczego zaciskała oko? Coś jej wpadło do oka? Chłopak wiedział jaki okropny ból to potrafił być. Nim jednak cokolwiek zrobił, ból zniknął z jej twarzy a oko... trochę świeciło? Nie całe, ale jednak. Chłopak nie był w stanie nie spojrzeć na nie podejrzliwie.
Słowo "zasnęła" jakie Brieri wypowiedziała, było jednocześnie jedną wielką odpowiedzią i milionem mniejszych pytań. Na zabicie ich wszystkich, i fakt że by się ono nie podobało, z automatu kiwnął głową. Mu by się nie podobało, gdyby Brieri miała ich wszystkich wybić. To też, czy dziewczynka sama by tego chciała czy nie, miała od niego wewnętrzny zakaz.
Lilliverlica.
Tak się nazywała osoba, która przemawiała teraz ustami Brieri. Kim była? Coś Shield czuł, że Torvalii powiedziałby mu "dowiecie się w swoim czasie". Nie mniej, na ten moment postanowił ją uznać za "drugą" osobowość siedzącą w Brieri. Nie był to najlepszy moment, na zadawanie pytań. Definitywnie nie w obecności Curta i MJ, których nie chciał mimo wszystko do "bliższego" kręgu jeszcze wpuszczać. Nie ufał im na tyle. I bitwa toczyła się pod ich nosami.
Lilliverlica toczyła ze sobą wewnętrzny bój, to było pewne. Wspominała nawet o jakiejś siostrzyczce Paran, co wywoływało u niego kolejny znak zapytania nad głową. Nie mniej, nie zdawało mu się aby Lilli miała na celu zranienie Brieri. Nawet ograniczała się myśląc o dobrze... prawowitej właścicielki ciała, jeżeli tak można było ją nazwać. To też, kiedy poprosiła go aby się pochylił, zrobił to z minimalną dozą ostrożności. Oko widzące więcej i wolniej od ich? Bardziej zagadkowo tego nazwać nie mogła, a jednak... miało to sens, patrząc jak szybko ogarnęła sytuację na polu bitwy.
Hehe. Nazwano go lepszym taktykiem. I powiedziano że Brieri mu ufa. Shield nie mógł powstrzymać ochoty do zadarcia nosa chociaż trochę na te wieści. A jednak go doceniają! Jak miło. Miłe rzeczy jednak musiał się szybko skończyć. Oko dziewczynki faktycznie musiało widzieć więcej, skoro dojrzała że karabin był zepsuty. Że oba samochody były zepsute. I skomentowała że przekradnięcie się będzie trudne. Świeeetnie.

Widząc jednak że ta na niego dalej patrzyła, uśmiechnął się delikatnie. Położył prawą rękę nad sercem i ukłonił się delikatnie. Wydawało mu się, że tak jacyś szlachcice się witali. Albo to tylko kłamstwa z gazet. Patrząc po przywitaniu dziewczyny, druga "osobowość" zdawała się być w pewnym sensie panienką.
- Miło mieć twoją współpracę, Lilliverlico. Mam nadzieję że nie będziesz miała przeciwko, abym w spokojniejszej przyszłości miał do Ciebie parę pytań? - pierwsza kwestia. Jak sama powiedziała, maniery najpierw. Znała już ich imiona, to też akurat wymówienie ich było zbędne. Nie mniej, doceniał to że była gotowa im pomóc. Wyprostowałby się już po odpowiedzi "panienki" i podrapał z tyłu głowy. Zerknął na wszystkich obecnych.
- W przypadku, gdzie karabin jest zepsuty, plan jaki rzuciłem nie ma większego sensu. I, mam chyba pomysł jak przerobić pomysł Rumi. Jednocześnie zabijając potrzebę abyś przebierała się z Neito. - oznajmił, patrząc na MJ. W końcu wcześniej wytknęła ważną uwagę. - Ja, Curt i Fix się przebierzemy. Reszta? Reszta będzie naszymi zdobyczami.
Zatrzymał się na chwilę, aby dotarło to do wszystkich.
- Patrząc po napalonych facetach, jakich pozbawiliśmy życia na dole, osoby w tych "przebraniach" nie muszą być inteligentne. Myślę, że chęci zabrania jakichś kobiet do swojej "bazy", są dość realistyczne dla nich. Nawet tych... młodszych. Nasza trójka was "pojmie". - postarał się tutaj uniknąć patrzenia na Lilli, która też byłaby wtedy "zdobyczą". Just... no. - Mniej osób po drodze powinno nas zakwestionować... poza ostatnimi blokującymi ścieżkę. Lilliverica mówi że jest bardziej uważny od reszty. Prawdopodobnie będzie w stanie nasze kłamstwo przejrzeć, lub zwyczajnie nie pozwoli nam się "bawić"... ale pozbycie się go i jego potencjalnych pomagierów blisko niego, nie powinno być zbyt dużym obciążeniem dla Brieri, prawda? Potrzebowałabyś broni czy same ręce wystarczą?
Ostatnie pytanie, oczywiście, skierowane było do nowego pionka. Niestety, wszyscy teraz nimi byli w umyśle Shielda. Tylko na ten moment jednak. Potem będą mogli wrócić do bycia dysfunkcyjną rodziną.
- Wyrwiesz się z mojego chwytu, załatwisz go, reszta kobiet też się wyrwie. Ruszymy za wami, "chcąc was ponownie schwytać". Wtedy mniejsza szansa że ktoś z pomocą przybiegnie, a jeśli, to my w przebraniach weźmiemy ich z zaskoczenia... Co sądzicie? - nie mógł ponownie nie zapytać. Myślał, że przy aktualnych okolicznościach było to bardziej do zrobienia i wystarczająco "bezpieczne", aby spróbować. Zresztą, musieli czekać i tak na Fix'a, licząc że wróci on z ubraniami.
- A właśnie. Przebrania. Nawet jak Fix z nimi wróci, to będzie ich zbyt mało. Potrzebujemy jednego dodatkowego... i są dwie opcje. Numer 1, któraś z dziewczyn musiałaby sprowokować jednego aby tutaj przybiegł. Załatwilibyśmy go, możliwie jak najmniej krwawo. Zdobyli 3 przebrania. Opcja numer 2?... Zaciągnięcie jakiegoś trupa do nas. Mniej podejrzane, niż gdybyśmy zaczęli rozbierać go na miejscu. Niestety, jest też większa szansa że ktoś by nas zauważył i uznał to za podejrzane, co w późniejszym planie mogłoby się na nas odbić. Na szczęście, szansa na to jest stosunkowo niewielka więc ta opcja dalej powinna być wystarczająca. Dalsza od perfekcji, ale wystarczająca. - dorzucił, detal o którym to trochę zapomniał przy całym napływie planowania. Czy o czymś jeszcze zapomniał? Nie był pewien. Możliwe. Miał jednak nadzieję, że wtedy ktoś mu to wytknie. A nowy plan, ponownie by musiał zapisać w swoim notatniczku i pokazać Neito. Miał tylko nadzieję, że nie będzie kolejnej dużej zmiany. Szkoda kartek.