Arc Ib - Maw of Great Devourer

Rusałka sobie rozmawiała z Ket. Kitsu wyłapywał tam pojedyncze słowa, takie jak imie samej rusałki i że to było polowanie, jednak dalej jego emocję były skupione na czymś innym. Na żywych siostrach! Jak zresztą po chwili wszystkim pokazał stając się pociskiem ziemia-ziemia, przynoszącym zagładę co najmniej 2 osobom. Zmuszając ich do huga! Jak idealny wręcz pocisk uderzył w Ketriken, a ta się przewaliła na Tatianę, i prawie cała ich rodzina była pełna! Poza minotaurem. Ale... jakby... nie przewróciłby minotaura.
Let's be real, okay?
I tak fartowny był, że przewrócił jaszczurkę która pewnie była nawet cięższa od niego. Nie żeby zamierzał kiedykolwiek powiedzieć to na głos. Szczególnie gdy w głowie miał inne priorytety, jak ich życie. Nie chciałby aby ktoś z jego rodzeństwa ponownie umarł. To też ryczenie było bardzo uzasadnione, i chyba nie przeszkadzało im zbyt bardzo. Tatiana też się cieszyła, a Ketriken?.. Coś niezrozumiałego wymruczała pod nosem i miała czerwone poliki... czyli pewnie też się wzruszyła! Kitsu więc zacisnął tylko bardziej uścisk.
- NIE STRASZCIE MNIE TAK WIĘCEJ, WAAAAA!~ - dorzucił dodatkowo, nie słysząc nawet zbytnio tego jak rusałka mówiła coś o trójkątach, trochę ją zagłuszając. Widząc jednak że stoi obok, zerknął w jej stronę przez załzawione oczy. Wyglądała do tego dość poważnie. I przez chwilę Kitsu się uniósł, bo... no Ketriken uniosła się na czworaka. Tylko właściwie to jej nie puszczał dalej, to tak sobie na niej trochę leżał. Jego płacz jednak, ucichł w momencie. A łzy również zniknęły w momencie, kiedy to... no...

Został obmacany.

Patrzył przez chwilę zestunowany na rusałkę, nawet nie słuchając tego co mówiła Riken z rogalem w ustach. Nie żeby i tak by zrozumiał. Zostanie obmacanym było jednak trochę stunujące dla... każdego.

Raczej.

...

Kitsu pomerdał ogonem.

HEJ! To nie jego wina, że to wcale nie było nieprzyjemne uczucie a jego ogon reagował sam, okej?! Kolejna rzecz jednak już była jego winą. Bo zrobił to samo rusałce, co ona mu, wyciągając w jej stronę rękę skoro klękała obok nich.
- Też fajny. - stwierdził z uśmiechem, nim... no mówiła coś o nie byciu wykluczaną. Więc ręką przeskoczył na jej rękę, i pociągnął ją tak by uderzyła w nich. Czyli w leżącą Tatianę, klekającą nad nią niczym z romantycznego filmu Riken, i na Kitsu trzymającego się pleców Riken jak jakaś panda. I wtedy! Ponowny hug, tylko tym razem +1 osoby! Let's goooooo!

Tatiana coś powiedziała o tym, że zaraz ją zgniocą. Kitsu zerknął, zastanawiając się nad tym. No... nie no, jego na pewno młodsza siostra wyglądała całkiem solidnie. Przecież nie mogli tyle ważyć, kiedy to same chude osoby na niej leżały! Nawet rusałka, jaką to zaciągnał bo mówiła że też chce do wszystkich dołączyć. A Kitsu jednak był człowiekiem, znaczy lisem, co wierzył w moc tulasów!

Gorzej, że chciała coś więcej.

Znaczy nie gorzej...

Hmm...

Kitsu miał dylemat. Obserwując jak szybko Rusałka straciła ubranie, to... dylemat stał się trudniejszy, a jednocześnie łatwiejszy. Bądź co bądź, miał 17 lisich lat. Chcąc nie chcąc, trafiały się momenty gdzie myślał o rzeczach, jakie to widział przed sobą. Nawet jak przez większość czasu był bardzo niewinnym stworzonkiem, roznoszącym wszędzie wokół miłość i szczęście.
To też chciał jej odpowiedzieć smacznego. Już w końcu stwierdził, że tak jak ona dała mu komplement na tyłeczek, tak on też jej dał. Kusiło go, nie ważne jak ta rozmowa nie zdawała się mieć zbyt sensu. Zerknął jednak na swoje siostry, jakie to były pod nim. Hm hm. Czy one też chciały? W sumie nie wiedział. Chyba nie wypadało? Coś takiego przynajmniej pamiętał, że go uczono. Z drugiej strony, byli w innym świecie, a i też nie do końca pamiętał dlaczego nie wypadało.

Hmhm.

Sprawa cała została rozwiązana, kiedy sobie uświadomił... że to się nie znał. A Rusałka wyglądała, jakby się znała. To... starczyło, że dałby jej... prowadzić ich w tych wszystkim? Raczej? I w sumie mogło jej nie być tak zbyt komfortowo, samej bez ubrań. Jako ktoś, kto żył jako lis, był do tego przyzwyczajony. To też postanowił dołączyć.
- ...bądź delikatna? - zasugerował, niepewnie zrzucając z siebie górną część ubrań. I też trochę się unosząc przy tym, że w sumie siostry to mogłyby się sprytnie wyślizgnąć. I... no... yes. Zaczerwienił się ciut. Bardzo w sumie. Dobrze jakby ta masochistyczna rusałka miała w sobie też bardziej dominujące zapędy, inaczej to nic z tego nie będzie, nic. Chyba że siostry pomogą. //w//


- Macie jakąś wioskę w okolicy pewnie, nie? - zapytał Kitsu, opanowując swoje rumieńce po wszystkim i zerkając w stronę Rusałki. Słysząc pytanie minotaura stwierdził że musi odpowiedzieć, przy okazji z powrotem zbierając swoje ubranka. Jakie mógł mieć, lub nie, bo w sumie to siostry mogły go powstrzymać na siłę. Uśmiechnął się szeroko do swojego wysokiego brata i sióstr. - W końcu mieliśmy zwiedzać świat, i go poznawać! To dobry stop jak każdy. I... pomożemy z zaciągnięciem?
Zasugerował wskazując na... no. Upolowane jedzonko. Może nawet się z nimi podzielą? Lisek byłby chętny.

---Timeskip, timeskip---

No i... no i... został odciągnięty. Ubranko jakie zrzucił, przy pomocy Riken, z powrotem na niego wróciło. I już po chwili był odciągany przez Riken, i mrugał parę razy. To na rusałkę, to na swoją siostrę smoczycę. Co prawda na rusałce dalej wzrok zawiesił trochę bardziej, bo... tak. No. I dziewczyny zaczęły między sobą gadać. Riken poleciła by się ubrała, bo mogła się rozchorować co... no w sumie miało sens. Nie był najcieplej. Chyba. Nie był pewien. Trochę był jeszcze skołowany. Częściowo też przez to się stawiał, patrząc w stronę rusałki. Wyciągnął w jej stronę rękę, a strzelenie go w łeb nie wystarczyło by wybić go ze skołowania. Wręcz przeciwnie. I go dziabnęła.

. . .

- AH~~! - jękno-pisknął Kitsu, szybko też zmieniając się w lisa. I patrzył szerokimi lisimi oczami na Riken. Z lekko zaczerwionymi polikami jako lis. - ...Riken?...
Zapytał trochę zawstydzonym głosem. Plusy? Wybudziło go to ze całego stuna jaki miał. I zaczął dreptać w stronę ich drużyny, lub grzecznie siedział na dłoniach Riken jeżeli ta dalej planowała go nieść. Detale detale. Właściwie, to nie wiedział czemu go odciągnęła. Ale skoro jego siostra zadecydował że nie, no to... no to nie. Posłał jeszcze tylko przepraszające spojrzenie rusałce.

Przynajmniej nie przy nich.

I z ich świetnym planem był jeden problem. No... wioska podobnie nie była zbyt przyjemna dla nich. Lisek przekręcił głowę.
- Co masz na myśli, przez zostanie częścią społeczności? Co takiego tam robicie ciekawego, może będzie to fajne. - zapytał-stwierdził merdając sobie ogonkiem i patrząc na rusałkę. Nim zatrzymał ogonek. - A... w sumie to nie możemy, mamy podróżować przecież... znasz jakieś inne ciekawe miejsca, do których mogłabyś nas zaprowadzić lub je wskazać?
Zapytał, zerkając też na swoje rodzeństwo. Patrząc na każdego. No... może mieli pomysły? A może chcieli i tak pójść do wioski rusałki? W sumie nie wiedział. Sama rusałka była fajna. 100 takich rusałek, pewnie było fajniejszych.
- I tak powinniśmy pomóc dostarczyć rybkę. - stwierdził też po chwili patrząc na ich minotaura. No... no tak po prostu wypadło, jako dobzi ludzie jakimi byli!

Spojrzenie posłane Riken po tym jak go ugryzła, zdawało się w pewnym momencie obudzić ją co do tego co właśnie robiła. Nie gryzło się tak po prostu ludzi. Bad Riken. Zaczęła go więc trzymać na odległość przez chwilę, aż bez ostrzeżenia upuściła. Lisek wylądował rzecz jasna na czterech łapkach, bez większego nawet przejęcia tym że został upuszczony. Jakaś ta Ketriken zła się wydawała, a on nie do końca lubił jak ludzie w jego gronie byli źli. Wszyscy mieli się uśmiechać! A nie.
- Dziękuję! - odpowiedział lisek, kiedy to usłyszał od Riken że na pewno w tej wiosce by się odnalazł. W sensie, że ludzie by go polubili tak? I uśmiechaliby się na jego widok, tak? To dobrze. Jeszcze tylko musiał zadbać o ich bezpieczeństwo, jednak... dalej nie mógł. Co innego dziadkowi-entowi obiecywali. I musiał pilnować tutaj pozostałych. Riken, Gyokaro, Tatiany. Zadbać najbardziej o ich uśmiechy. I szczęście. I bezpieczeństwo, nawet jak w tym momencie nie mógł wiele zrobić. Oni również zadali pytania, i czekali na odpowiedź.

Najpierw jednak Rusałka miała lekkie załamanie. Brzmiało, jakby miała ich jednak zachęcić do pójścia do wioski, w przeciwieństwie do zniechęcenia. Słysząc to wszystko, podszedł do niej tylko ponownie i zrobił jej pat pat łapką w kolano - jakiego raczej sięgał, bo ta mimo wszystko kucała.
- Następnym razem na pewno ci się uda. - stwierdził, tak na pocieszenie kobitki, jaka to jeszcze niedawno... chciała się bawić, a nawet to jej odebrali. Tak jak o tym myślał, to byli trochę okrutni pod tym względem, czyż nie? Trochę smutno mu się na tą myśl zrobiło. Poza tym jednak słuchał reszty wypowiedzi, myśląc trochę co mogliby zrobić. Bo... no. Spore dylematy zdawały się tu dziać. Jakieś dzieci lasu, co były niebezpieczny i mogły zjeść Tatianę? Powietrze co mogło ich zabić? Definitywnie niebezpieczne rzeczy. A oni? Oni pomagali lasu, a las im pomagał. Bez mordowania ich.
- Może... dałoby się jakoś pomóc lasu, jednak bez zostawania na dłużej? - powiedział głośno myśląc, nie licząc nawet na konkretną odpowiedź. Zerknął w stronę rodzeństwa. Potem na Rusałkę. - Czuję magicule, więc może... byłbym w stanie nas przez las przeprowadzić bezpieczniej? Tylko gdzie...
Bo właściwie to nie wiedział. Mieli doświadczyć świata. Przydałoby się takie miejsce. Była tym właściwie i wioska Rusałki, i podróż dalej. Obie rzeczy dawały doświadczenie, jak i obie zdawały się niebezpieczne. Podróż pod pewnymi względami bardziej, bo nie miał pojęcia ile niebezpiecznych istot mogło się ukryć przed jego zmysłem.

Lisek ostatecznie przekręcił główkę w jedną stronę. Potem w drugą. Zerknął na swoją drużynę.
- Chyba bym zaryzykował wioskę, skoro... i tu i tu jest niebezpiecznie? - powiedział niepewnie, nie będąc zbytnio liderem tej grupy. Mógł tylko powiedzieć co myślał że jest okej. Reszta mogła stwierdzić inaczej, to by za nimi podreptał. Najbardziej tutaj patrzył na Riken i Tatianę, z racji że one był dość... dominujące w tej drużynie. O miejsce na szczycie. Kinda.  

Lisek przekręcił trochę łebek na informację, że komplement nie był komplementem. Ale jak to? Jak nie był komplementem to... czym był? Lisek przekręcił główkę w drugą stronę, myśląc że może wtedy coś mu się w mózgu przeturla i akurat wyląduje tak, że on zrozumie. Tylko... no nie zrozumiał. To też ostatecznie kiwnął głową zwyczajnie, uznając że "nie komplement" był dalej komplementem, bo inaczej tego nie widział.
Był to wyjątkowo problematyczny moment w życiu młodego Kitsu, jaki to prawie dostał załamania egzystencjalnego. Lub dylematów. Jak zwał, tak zwał. Widząc jednak jak Tatiana upada na kolana, lisek przydreptał do niej. Zrobił jej "pat pat" swoją łapką w ramię. Może i zapytała Gyokaro o opinię, ale to nie tak że sam nie mógł rzucić swojej!
- Nie martw się! W skali od 1 do 10 w kwestii wyglądania dziwnie, daję Ci 5! - perfekcyjny balans. Właśnie tak ocenił blondynkę lisek. W końcu... no bycie ani trochę dziwną, było dziwne. A bycie w pełni dziwną, zapewne byłoby nieprzyjemne. De facto, jakby postawić Riken i Tatiane obok siebie to nie byłby takie innej. Może trochę wymiarowo. W górę, w bok, w szerz, w przód i tak dalej. No i Riken miała fajne łuski jaszczurkowe. Tak jak on w swojej drugiej formie miał fajne, bardzo przyjemne w dotyku uszka. Chociaż... w tej formie też je miał. W każdym razie, nie różniła się od nich aż tak bardzo!

No i wyszła też nowa opcja! Opcja, jakiej to towarzyszył smutny uśmiech, no bo jednak nie wioska. Nie mniej jednak, Kitsu musiał przyznać że słowa Riken miały sens. Definitywnie. Brzmiały nawet lepiej, od tego co on z siebie wydukał wcześniej! I samej rusałce też nie zdawało się to bardzo przeszkadzać, jak to się okazało! Wniosek? Wszyscy byli szczęśliwi, to i Kitsu był szczęśliwy co można było zobaczyć po dość zadowolonym lisim uśmieszku na jego pyszczku. Tylko był problem. Bo ich przewodniczka miała potrzeby.
- Nie martw się! Jakiego problemu byś nie miała, postaram się dać z siebie wszystko by pomóc! - powiedział Kitsu, i kiwnął głową tego przekonany. On pomagał! Co prawda nie do końca miał pojęcie, o co chodziło jej na temat potrzeb dorosłej kobiety. Nie był dorosłą kobietą. Jeżeli jednak, było to coś w stylu tego, że on często sobie lubił na ludziach spać jako lisek, to mógł posłużyć za poduszkę. A jeżeli o coś innego, to się wymyśli i pomoże! I wtedy problemu nie będzie! Wniosek? Wszyscy będą szczęśliwi!

Co natomiast chcieli zobaczyć? Z baśni, lub książek? Kitsu wiedział natychmiast.
- Smoka! Zawsze chciałem smoka zobaczyć, takiego dużeeeego, nie jak Riken! Z skrzydłami, co lata i ma własny skarb, a czasem księżniczkę w wieży! Może nawet dzięki temu zostaniesz wielką bohaterką Tatiano! A ty spotkasz krewnego Riken! A Gyokaro... zobaczy kogoś większego od siebie! Same plusy! - oznajmił podekscytowanie skacząc sobie tak między wszystkimi. A to wokół Riken trochę, a to wokół Gyokaro, a to wokół Tatiany, i oczywiście też wokół Rusałki. Bo bardzo podobał mu się pomysł zobaczenia smoka, i kompletnie ignorował jakie to niebezpieczeństwo mogło przynieść.

Mieli już taki prawie plan. Mieli przewodniczkę, jaką to była bardzo miła rusałka, chociaż wymagała ona pomocy. Pomocy, jaką to bez problemu zaoferował, jak to było w jego naturze. Był w końcu pomocnym liskiem, i chciał aby wszyscy byli szczęśliwi i zadowoleni z życia! Aby się uśmiechali! A uśmiech samej rusałki definitywnie nie przeszkadzałby nikomu, i nie mógłby spowodować smutku u innych, to też nie było żadnych problemów by jej pomóc. On kompletnie wiedział co robi, wbrew temu co niektóre jaszczurki myślały!
- Ja też nie zostawię! - stwierdził kiedy usłyszał komentarz skierowany do Tatiany. Nawet ogonkiem przywalił w ziemię, w sprzeciwie że nie został wymieniony też, gdy opis tak bardzo pasował też do niego. On również nie zostawi nikogo potrzebującego! Ten fałszywy smok o nim nawet nie wspomniał! Bykołak natomiast zasugerował Riken do pomocy, znowu go nie wymieniając. A sama Tatiana coś... coś dziwnie zareagowała. Jakoś tak zaczerwieniona była nienaturalnie, ale przed chwilą było z nią wszystko okej? Dziwne. Bardzo dziwne. Jeszcze raz jednak tupnął sobie ogonkiem w ziemię. - Hej! Ja pierwszy zgłosiłem się do pomocy! Pierwszeństwo!
Stwierdził dziecinnie, stając wręcz jako mini lisek między nimi a Rusałką. Gdzie ta przyklęknęła i go nawet pogłaskała, mówiąc słowa jakich nie do końca rozumiał. Zazdrosna? Ale czego? Mrugnął niczego nieświadomy w stronę Naji, nim spotkał się wzrokiem z Riken.
- ...Riken, też potrzebujesz pomocy? - zapytał niepewnie, jakby nie rozumiejąc do końca. Jeżeli też potrzebowała pomocy, to będzie musiał spełnić życzenia aż dwóch osób! Kiwnął lisią głową z poważnym wyrazem twarzy. - To pomogę wam obu. Na pewno się da i nie trzeba wybierać!
Dalej nie do końca wiedział w czym ma pomagać, ale na pewno dało się to jakoś połączyć. Nie chciał jednego uśmiechu ponad drugi wybierać, ale gdyby jednak trzeba było, to musiałby wybrać Ketriken. Miała priorytet jako jego siostra. Młodsza! Bo wszyscy tu byli młodsi!

Prawdziwy smok była dobrą ideą. Kompletnie też nie zauważył zaciśniętych zębów u Riken, jednak szybko wrócił wzrokiem do Naji kiedy to wspomniała, że FAKTYCZNIE BYŁ TU PRAWDZIWY SMOK! Zapiszczał po lisiemu szczęśliwie, jeszcze bardziej energicznie biegając wokół ich wszystkich.
- Yay, yay! Idziemy do smoka! Może pokaże Ci jak latać Riken! - stwierdził dalej zadowolony biegając sobie wokół nich wszystkich. Taki szczęśliwy Kitsu jednak stał się ciut mniej szczęśliwy, gdy wspomnieli o wspomnieli o martwych zwierzętach oraz roślinach. Odpowiedź Rusałki też była przez niego mniej... zrozumiała.
- Biedne zwierzęta... jak to las musi coś jeść? Jestem pewien że nasz dziadek mimo bycia drzewkiem nie jadał zwierząt... czy jadał? - zapytał się niepewnie swoich towarzyszy, bo... no nie był pewien. To nie tak, że bronił on wszystkich zwierzaków, bo też lubił sobie czasem pojeść coś mięska, a nie same sałatki i warzywka. Chociaż, owoce mimo wszystko była dla tego liska najsmaczniejsze. - Kim jest wielki pożeracz? Nigdy o nim nie słyszeliśmy, ale brzmi... niebezpiecznie. Chyba mnie nie zje, prawda?
Poza tym jednak? Był kompletnie gotowy na ten tygodniowy spacer w stronę smoka!