Arc III - What comes next x The means to be stronger

To były brutalne dwa tygodnie, jednak myśl o przetrwaniu treningu, zdobycia większej mocy oraz ponownie odzianie się w mundurek pozwoliły Gwendolyn to wszystko przetrwać. Szczególnie kluczowym elementem był właśnie wspomniany mundurek. Dla innych ot kawałek tkaniny, dla Gwen natomiast? Symbol. Symbol wielu rzeczy. Jej pierwszej porażki, jej słabości, drogi którą przeszła, rzeczy którą kochała i wielu innych. Nic więc dziwnego, iż w momencie jak jej nowa znajoma, Kuro uznała pierwszy trening za zakończony pokojówka była z siebie niezwykle zadowolona. Koniec końców jej nauczycielka okazała się być społecznie "okej" jasne, była osobą niewielu słów jednak traktowała ją poważniej niż każdy nauczyciel jakiego wcześniej miała. Zdecydowane również była najsilniejsza. Gwendolyn czuła, iż da radę jakoś się z nią dogadać i współpracować o ile oczywiście nie będzie próbować za dużo gadać. Zapewne właśnie dla tego jej myśli przez tak długi czas ich treningi choć brutalne to były ciche ..no poza jękami i krzykami bólu, czy przekleństwami - ale to zaliczało się do normy.

Na słowo "Hatsu" wzrok nastolatki się wytężył i patrzyła na następny czyn nauczycielki z ogromnym skupieniem. Hatsu miało być kolejnym krokiem, widząc jak nawet nie dotykając ziemi Kura sprawiła, iż ta zdawała się łamać niezwykle ekscytowało dziewczynę. Charakteryzująca technika? Czyli, że co? Wyzwolenie prawdziwej siebie? To miała być? Pokazać siebie? Jakoś wpleść siebie w Nen? Miała też nie myśleć za dużo, czyli pokierować się za tym co pierwsze przyjdzie jej na myśl? Okej... chyba... chyba była w stanie to zrobić.
- ...Ok.
Odpowiedziała tylko tyle na słowa Kuro, po czym zrobiła krok w tył, zamknęła oczy i wzięła kilka głębokich oddechów aby utorować swój umysł w tym ważnym momencie.

Umysł dziedziczki intensywnie ale i szybko przebył następującą drogę. Na czym jej zależało? Na sile. Po co jej ta siła? Dla zemsty, by ludzie ją docenili, przestali lekceważyć. Co symbolizowało jej drogę, jej istotę? To było mega proste - mundurki, na przykład takie jaki właśnie nosiła. To właśnie w stroju pokojówki czuła się najpotężniejsza. One nie tylko symbolizowały jej siłę, one jej ją dawały. Jak najłatwiej można scharakteryzować siłę? Potężna moc, zdolność do zadania dewastujących obrażeń oraz niewrażliwość na ataki. W głowie Gwen zrodziła się myśl perfekcyjnej zbroi, która nie tylko zapewniała by ochronę, ale i obdarowała by wzmocnieniem fizycznych atrybutów. Zupełnie jak robi to opanowany właśnie Ren, ale ...lepiej, znacznie lepiej. Proste? Proste, ale i ona sama była prostą osobą. No... może nie, aż tak prostą jak Rumi, ale wciąż.  Na moment dziewczyna zatrzymała się na swych słabościach, nigdy nie była zbyt dobra w planowaniu, w tym dużo lepiej radzili sobie ludzie pokroju Shielda. Ona sama? Ona była wojownikiem i to na tym powinna się skupić a wydawanie rozkazów zostawić innym. W sumie, jakby się nad tym zastanowić to to właśnie robiły pokojówki, które tak uwielbiała i no... nazwijmy rzeczy po imieniu fetyszowała. Jakby ta moc pomogła jej stać się lepszą pokojówką, a nie tylko brutalem w pięknym stroju, to zdecydowanie byłby to plus, prawda? Taa... Z takim to torem myślenia skupiona na stworzeniu swego własnego Hatsu, próbą jego ukształtowania i manifestacji. Chyba tak to miało działać? Kuro kazała dużo nie myśleć, to poza tym, dużo więcej już brutalna fanka pokojówek nie myślała a pozwoliła instynktom oraz determinacji działać w ukazaniu jej "wyzwolenia siebie".

Cytat :

Super Sentai Maid Mode

"Fighting spirit is the only thing a maid needs!"

Mechanicznie Super Sentai Maid Mode to Ken i Ryu podkręcone, WZMOCNIONE na zupełnie nowy poziom niedostępny dla przeciętnych użytkowników tej zdolności. Ciało, fizyczne atrybuty jak i aura Nen Gwendolyn podczas użytkowania Hatsu staje się wielokrotnie potężniejsza, pozwalając jej atakować mocniej i wytrzymywać jeszcze więcej.


Ograniczenia: Możliwe do aktywacji jedynie nosząc strój jaki może zostać uznany przez ogół za strój pokojówki.

Przysięga:

• Mistrz: Na początku każdego dnia(6:00), bądź po przebudzeniu jeśli tą godzinę przespała Gwendolyn musi mentalnie wybrać swego mistrza czy też mistrzynię - osobę zdolną do wydawania specjalnego rozkazu aktywującego moc skrytą w Super Sentai Maid Mode. Prócz tego rozkazu, Pokojówka musi spełniać i wszelkie inne rozkazy Mistrza, chyba że te bezpośrednio zagrażają jej życiu, zdrowiu, czy w jakiś sposób zaburzają naturę Hatsu Gwen, np. "Zabij się."
  
  
• Rozkaz, Natura pokojówki - Chcąc w ten sposób ukazać swą determinację w osiągnięciu zemsty, ale i oddanie swej miłości do idei pokojówki w normalnych okolicznościach Super Sentai Maid Mode, ukazuje swą pełną moc  jedynie gdy pokojówka aktywuje Hatsu aby wykonać rozkaz jaki to został jej tego dnia nadany przez Mistrza. Jedynym wyjątkiem jest dokonanie personalnej zemsty, która jest ważniejsza od rozkazu. Gwen z własnej woli użyć może jedynie na osobach które są lub były powiązane z MOP. W sytuacji gdy rozkaz pokrywa się z personalną zemstą, moc Super Sentai Maid Mode zwiększa się jeszcze bardziej.
  
  
• Porażka, Natura pokojówki - Niepowodzenie w wypełnieniu Rozkazu Specjalnego, bądź trzech zwykłych rozkazów jednego dnia aktywuję karę. Karą jest utracenie wszelkich zdolności Nen oraz umiejętności bojowych do następnego poranka(6:00). Osobowość Gwen wówczas zanika, zastąpiona osobowością idealnej wizji pokojówki wedle samej Gwendolyn. Czyli istoty potulnej, pogodnej, skromnej, skorej do pomocy i stroniącej od przemocy. Gotowej do pomocy w obowiązkach domowych. Osobowość ta nazywa się po prostu "Maid".
  

Gwen

Wbrew obiegowej opinii, wzmacniacze nie byli głupi. Neito też, nie była głupia. Dysponowała fantastycznym zmysłem walki więc dość szybko w jej głowie pojawiła się wizja tego jak powinno wyglądać jej Hatsu. Rzecz w tym że łatwiej jest coś wymyślić, niż to opanować, zwłaszcza jeśli była dopiero żółtodziobem w dziedzinie nenu. I tak chociaż wiedziała CO chce osiągnąć, niemiała zielonego pojęcia JAK to osiągnąć. A metody których próbowała przez ostatnie godziny spełzły zupełnie na niczym. Nie osiągnęła żadnego postępu. Null. To oznaczało że musiała to jakoś rozgryźć, albo spróbować szczęścia, prosząc o pomoc Kuro.

Shield

Shield również po dłuższym czasie, zdołał ukształtować sobie w głowie technikę Nen którą chciał opanować. Coś, co miało pomóc mu w przyszłości z wszelkimi problemami, z jakimi się mierzył. Chociaż o tym nie wiedział, jego towarzysze w tym momencie pracowali nad własnymi Hatsu. I zapewne każdy z nich spotykał się w tym momencie z tym samym problemem. Wymyślić Hatsu było ciężko. Opanować Hatsu od zera - było jeszcze trudniej. Bo chociaż po wielu godzinach Shield zdołał sobie Hatsu wymyślić, to nawet nie wiedział w co ręce włożyć by swoją wizję jakkolwiek do życia powołać. Albo więc pora tip topami dotrzeć do celu, albo może poprosić nauczycielkę o pomoc. Cokolwiek postanowi - przed nim było wyzwanie zdecydowanie większe, niż to co osiągnął do teraz.

Westchnęła głośno. Idea hatsu znalazła się w jej głowie, jednak konkretnie nie wiedziała co ma czynić dalej. Zerknęła na towarzyszkę i nauczycielkę, bijąc się z swymi myślami czy zapytać o pomysł.
- Eeeeeh? Ten... wiem dokładnie co chcę osiągnąć, ale nie mam pojęcia JAK z tym ruszyć dalej. Mam se to wyobrażać? Medytować?
Głośno myślała, nie patrzyła w stronę nauczycielki, ale mówiła na tyle głośno by ta to doskonale słyszała, łatwo było również zauważyć frustracje na jej twarzy. Podrapała się pod podbródkiem, następnie po czubku głowy. Myślała. Główkowała ale żaden magiczny sposób nie przychodził jej do głowy. Westchnęła ponownie po czym spojrzała wprost na brutalną nauczycielkę.
- Pomóż. Jaki jest następny krok?
Poprosiła starając się zachować spokój i ignorować frustracje.

Trening nie był trudny. Był kurewsko straszny. Nigdy nie spodziewał się, że kiedykolwiek w całym jego jebanym życiu będzie w stanie stwierdzić, że w obecnym momencie śmierdzi śledziem, a dodatkowo podczas tego śmierdzi też częściowo dorszem. Oczywiście, normalnie by powiedział, że śmierdzi rybą... ale nie. Nie w tym momencie, nie po tym treningu. To było przerażające. Ironicznie, nie sądził, że kiedykolwiek bałby się rzuconej kostki mydła. Mydło nie mogło być jakoś skuteczną bronią, prawda?
Mylił się. Wizja utraty oka czy też po prostu wizji w jednym z oczu, nie było czymś co by przewidział... Całe szczęście, była to jedynie siła uderzenia... a nie faktyczna "strata". Niemniej kilka najbliższych dni była dla niego istną katorgą i momentami po prostu chciał zostać w swoim pokoju. Jednak codziennie podnosił się i szedł do tego przeklętego magazynu, gdzie latały śledzie, dorsze, mydła i inne dziwne rzeczy, który miały zatruć mu życie. Póki jeszcze stał. Póki jeszcze był w stanie wstać ze swojego hamaka, nie mógł się poddać. Aż w końcu nadszedł ten dzień, gdy był w stanie stawić jakikolwiek opór i odpowiedzieć jakimś "sensownym ogniem". Wtedy też ogłoszone zostało, że to koniec treningu. Felix mógł odetchnąć z ulgą i powoli udać się do biura Roma. Nawet już nie przejmował się, że prawdopodobnie walił niemiłosiernie "rybą", teraz nawet nie chciał próbować rozróżniać ich gatunków. To nie było ważne w tym wypadku. Teraz najważniejsze było to, że udało mu się przetrwać ten cały "trening", chociaż faktycznie mógł się podczas niego wiele nauczyć.
Dostał kolejne instrukcje, dość ogólne, ale chyba wystarczające by coś faktycznie osiągnąć. Miał nadać swojemu Nenu jakieś właściwości. Felix nie miał żadnego konkretnego obrazu w głowie, przynajmniej podczas przemyśleń tego wszystkiego. Następnie faktycznie próbował próbował rozproszyć swój Nen w pomieszczeniu. Transmutując go w lód. Malutkie drobinki, rozsiane w otoczeniu, by móc złączyć te części w coś większego. Kształtować go dowolnie by wykorzystać to do ataku czy obrony. Przy okazji obniżając temperaturę w swoim otoczeniu. Wszelakie twory stworzone przez jego Nen byłby pod jego kontrolą. Możliwe, byłaby to odpowiedź co do utraconej ręki.
- Czy w tym wszystkim jesteśmy jakoś ograniczeni? Co możemy osiągnąć poprzez transmutację naszego Nenu? - Spytał dość luźno, próbując obecnie obniżyć temperaturę w biurzę, kiedy to otaczając swoją osobę nenem by nie odczuwać zimna.